**Referencias e Anexos** / Inventoras
====== A cuestión das patentes ======
Encantoume a idea de que o parabrisas o inventou unha muller: demostración pura de mentalidade práctica. E aquí [[http://enigualdade.com/2010/02/27/inventoras/|algúns datos]] históricos curiosos sobre mulleres empresarias.
**O que unha mente empresarial feminina de cambio pode CREAR…**
**[[https://es.wikipedia.org/wiki/Josephine_Cochrane|Josephine Cochrane]]** – Inventou a máquina de lavar roupa no ano1886. Presentouna no 1893 na Feira Mundial e só os hoteis e restaurantes interesáronse nela. Non foi ata o 1950 que estivo dispoñible para o público en xeral.
Josephine era filla de John Garis, un enxeñeiro civil, e Irene Fitch Garis. Tiña unha irmá, Irene Garis Ransom.2 O seu avó, John Fitch, patentou un barco de vapor. Creceu en Valparaíso, Indiana, onde foi a un colexio privado ata que se incendiou.
Tras trasladarse ao condado de Shelby ( Illinois), Josephine casou con William Cochran, político e comerciante, o 13 de outubro de 1858.3 O seu marido morreu cando tiña 45 anos, deixándoa arruinada e con débedas, o que lle motivou para desenvolver o lavalouzas. Mantivo o apelido do seu marido, Cochran, pero engadiu a «e» despois da súa morte. O matrimonio tivo dous fillos, Hallie, que morreu con dous anos e Katharine.
Josephine morreu o 3 de agosto de 1913 dun derrame cerebral ou esgotamento en Chicago e foi enterrada no cemiterio Glenwood de Shelbyville en Illinois.
**O lavalouzas de Cochrane**
Outros intentos foran feitos para producir un lavalouzas comercialmente viable. En 1850, Joel Houghton deseñou un lavalouzas a manivela.6 Na década de 1860 s, L. A. Alexander mellorou no dispositivo cun mecanismo para virar unha bandexa con pratos nunha cuba de auga. Tampouco destes aparellos foron particularmente eficaces.7
Josephine deseñou o primeiro modelo do seu lavalouzas na cabana detrás da súa casa. George Butters era un mecánico que axudou na construción do primeiro lavalouzas; tamén traballou na primeira fábrica de lavalouzas. Para construír a máquina, primeiro mediu os pratos e deseñou compartimentos de cable para que coubese tanto pratos, cuncas, ou salseras. Devanditos compartimentos introduciunos dentro dunha roda que repousaba horizontal dentro dunha caldeira de cobre e un motor facía virar a roda, ao mesmo tempo que a auga quente jabonosa, proveniente da caldeira, asperxía os pratos. O seu lavalouzas foi o primeiro en utilizar auga a presión no canto dun estropajo para limpar os pratos dentro da máquina.8 O seu invento expúxose en 1893, na Exposición Universal de Chicago e gañou o primeiro premio por «A mellor construción mecánica, duradeira e adaptada ao ritmo de traballo». A noticia do seu invento difundiuse, e pronto recibiu pedidos da súa lavadora de pratos para restaurantes e hoteis de Illinois, patentou o seu deseño e empezouno a producir. O negocio da súa fábrica, Garis- Cochran, empezou en 1897.
Non é ata 1949 cando o seu lavalouzas chegou a ser o típico utensilio de casa. Comezou a ser máis coñecido e a maioría dos fogares tiñan a capacidade para ter un deses lavalouzas naquela época. Estes primeiros lavalouzas requirían unha gran cantidade de auga quente, as casas deben ser modificadas coa apropiada fontanería para estas novas tecnoloxías.
**[[https://es.wikipedia.org/wiki/Mary_Anderson_(inventora)|Mary Anderson]]** – No ano 1903 obtivo a súa patente para o invento do primeiro limpa parabrisas, moito antes de que Henry Ford deseñase o seu primeiro auto Modelo “A”. Inventouno para mellorar a visibilidade do condutor de automóbiles (choiva e neve). Para o 1915 xa todos os carros tíñano.
[[http://fseneca.es/descubriendo-cientificas/mary-phelps-jacob/|Mary Phelps Jacobs]] – No ano 1913 inventou o primeiro “ brassiere”, cando só se usaba o “ corsette” masoquista que se cinguía extremadamente ao corpo con ojales agarrados por ósos de balea. O invento, por suposto, substituíu inmediatamente ao “corsette”.
[[https://es.wikipedia.org/wiki/Marion_Donovan|Marion Donovan]] – Descendente de familia con xenes de inventores, no ano 1950, cansada dos cueiros de tea para bebés, inventou dunha cortina de baño o culero de plástico, que logo encheu con material absorbente e creou o primeiro cueiro desechable. Ao tratar de vendelo comercialmente, as empresas atoparon que sería demasiado caro producilo, de maneira que procedeu a facelos ela mesma. Varios anos máis adiante vendeu a súa empresa por $1 millón.
[[https://es.wikipedia.org/wiki/Ada_Lovelace|Ada Lovelace]] – Primeira programadora de computadoras para a máquina de Charles Babbage’ s antes de sequera este construíla. Ademais, prognosticou a capacidade dunha computadora para realizar algo máis que calcular números.
\\
\\