Diferencias

Muestra las diferencias entre dos versiones de la página.

--- de-construcion_de_contextos [2020/01/04 16:51] – [Cuando los bienes familiares van a parar a la hija menor] isabel
+++ de-construcion_de_contextos [2023/05/12 13:01] – editor externo 127.0.0.1
@@ Línea 1: / Línea 1: @@
 <fs large><fc #6495ed>**O diñeiro das mulleres**  / De-construcion de contextos</fc></fs>
-===== A memoria colectiva =====
+<blockquote>o colectivo non é senón un conxunto de identidades persoais enredadas no marco dun contexto. [[http://www.enpalabras.com/blog/2012/05/porque-a-que-se-dedicaban-las-mujeres/|Isabel Iglesias]]
+{{:wiki:vision-sesgada.jpg?150 |}} \\ A realidade é como un prisma, só se pode ver o lado que está diante</blockquote> \\
+===== A pre-tensión da obxectividade =====
 ----
+<WRAP center round box 95%>[[http://www.enpalabras.com/blog/2016/03/la-pre-tension-de-la-objetividad/|{{http://www.enpalabras.com/blog/wp-content/subidas/2016/01/Palabras-600x600.jpg?200 |}}]]As palabras son un instrumento poderoso, pero perden a súa esencia se na procura de precisión recorremos a etiquetaxes e formalidades de laboratorio.
-<WRAP center round box 95%>
+A obxectividade non existe porque a “realidade” ten múltiples relatos e desde o mesmo instante en que nos expomos a necesidade de “contar”, estamos a formar parte do proceso para construír unha nova realidade. Tampouco se pode  objetivar “o coñecemento”, tan só detectar os seus fitos dentro do proceso en que se xera porque, aínda que a todos apóianos a (propia) experiencia,<wrap hi>**o coñecemento xorde cando aprendemos a xeneralizar as preguntas, non as afirmacións**</wrap>.
-<blockquote>A rebeldía só nace onde hai aire para respirar (Victoria Camps, Ética da virtude)</blockquote>
-Concepción Arenal defendeu a superioridade das mulleres e o dereito ao emprego, pero sería un pouco despois cando a súa evolución levouna á reivindicación dos dereitos políticos. Porque Concepción Arenal <fc #800080>era unha intelectual, pero non aceptaba separar a vivencia de algo sen a reflexión, a maduración, a escritura e a acción</fc>. Intelectual, activista e muller… definitivamente non podía encaixar en ningunha estrutura, e menos naquela época.
+E continuando con esta inmersión no ronsel da dúbida, cabe tamén cuestionar se é posible, e que achega, o [[http://blog.cumclavis.net/2014/09/lo-individualmente-colectivo.html|relato do colectivo]] xa que //«a contorna actúa como un  alambique a través do cal depuramos e destilamos aquilo que, ao final, acabamos sabendo»//. Tal vez por iso, <wrap hi>**o punto de partida sobre o que se asenta este proxecto é o carácter social da memoria**</wrap>:
-Foi a única persoa á que, habendo gañado tres veces un premio convocado pola Real Academia das Ciencias Morais e políticas, nunca lla convidou a formar parte. Era estraña porque, ademais de ser muller, tiña<fc #800080> esa dobre vertente de vocación filosófica e activismo reformista</fc>.
+<blockquote>Calquera recordo, aínda que sexa moi persoal, existe en relación cun conxunto de nocións que nos dominan máis que outras, con persoas, grupos, lugares, datas, palabras e formas de linguaxe, mesmo con razoamentos e ideas, é dicir, coa vida material e moral das sociedades das que formamos parte. (Maurice Halbwachs)</blockquote>
-Como di a investigadora [[https://es.wikipedia.org/wiki/Anna_Caball%C3%A9_Masforroll|Anna Caballé]], o seu motor sempre foi o pensamento e desexo de reforma, centrándose nos debates do seu tempo: o conflito entre Deus e a liberdade, as reivindicacións obreiras cada vez máis violentas, a mendicidade nas rúas, a falta dun Estado capaz de exercer un labor efectivo cos necesitados…
+A nosa memoria é social porque [[http://www.proxectomascaras.com/2012/10/javier-tamarit-al-principio-esta-la-relacion/|non hai construción humana na soidade]]. Os recordos [[http://blog.enimaxes.com/2016/01/comos-y-porques-iii-el-ritmo-del-tiempo/|xurden das ideas e percepcións]] que temos nun tempo que denominamos «presente», un concepto tan subxectivo como aleatorio xa que as horas e o calendario non son senón mera referencia aos acontecementos e vivencias que o dividen, pero non o enchen xamais. O tempo, e por tanto a memoria que o evoca, non é senón unha rede de niveis de narración que pode, e adoita, incluír diferentes procesos  interindividuales, de grupo e dinámicas sociais.
-Outra das súas preocupacións era a influencia da opinión pública no devir dos acontecementos e as posibilidades de transformación. A incidencia da opinión publica… variou isto cando nos atopamos no que xa se denomina a cuarta onda do movemento feminista?
+<blockquote>No desenvolvemento continuo da memoria colectiva, non hai liñas de separación netamente trazadas como na historia, senón máis ben límites irregulares e incertos. Pero, ademais, a existencia de diferentes grupos no seo das sociedades dá lugar a diversas Memorias colectivas, mentres que a Historia pretende presentarse como a memoria universal do xénero humano. (Maurice Halbwachs)</blockquote>
-<html><center><div style="width:100%;padding-top:64%;position:relative;border-bottom:1px solid #aaa;display:inline-block;background:#eee;background:rgba(255,255,255,0.9);">
+<wrap hi>**O marco social da memoria é un aliciente para a investigación e a aprendizaxe**</wrap>, pero esta riqueza pérdese #ante a « pretenciosa obxectividade» da Historia, cuxa rixidez non ten un significado real para ningún dos grupos que foron actores dos acontecementos.
-    <iframe src="https://secure-embed.rtve.es/drmn/embed/video/823665" name="Mujeres en la Historia: Concepción Arenal" style="width:100%;height:90%;position:absolute;left:0;top:0;overflow:hidden;border:none;background-color:transparent;" scrolling="no" allowfullscreen="allowfullscreen"></iframe>
-    <div style="position:absolute;bottom:0;left:0;font-family:arial,helvetica,sans-serif;font-size:12px;line-height:1.833;display:inline-block;padding:5px 0 5px 10px;">
+A memoria colectiva é un conxunto de relatos  intemporales que desenvolve o recordo do que aínda existe na conciencia do grupo que a mantén. <fc #800080>Non hai oposición presente-pasado porque as redes interpersoais e os grupos non desaparecen de súpeto</fc>.
-        <span style="float:left;margin-right:10px;">
-        <img style="height:20px;width:auto;background: transparent;padding:0;margin:0;" src="https://img2.rtve.es/css/rtve.commons/rtve.header.footer/i/logoRTVEes.png" alt="" />
+Nesta «pretensión» de achegarnos aos procesos de [[http://www.enpalabras.com/blog/2015/10/desbloquear-el-conocimiento-deen-las-ciudades/|coñecemento e reflexión]] hai moito de aspiración, desexo e propósito de aprendizaxe, pero nada de ambición  pretenciosa e desmedida por «descubrir verdades obxectivas». Porque hai que ser conscientes de que, na procura dos relatos, estamos a pasar a formar parte deses lazos invisibles dalgunhas redes da memoria colectiva.
-        </span>
-        <a style="color:#333;font-weight:bold;" title="Mujeres en la Historia: Concepción Arenal" href="hhttp://www.rtve.es/alacarta/videos/mujeres-en-la-historia/mujeres-historia-concepcion-arenal-fuerza-ideal/823665/">
+Tampouco hai  pre-tensión por esixencias e obxectivos desmedidos ou alleos, porque hai que traballar desde a premisa de que  a obxectividade non existe.
-            <strong>Mujeres en la Historia: Concepción Arenal</strong>
-</a>
-</div>
-</div></center></html>
-\\
-<html><center><iframe width="560" height="315" src="https://www.documaniatv.com/embed/a6633d474" frameborder="0" allowfullscreen seamless></iframe></center></html>
 </WRAP>
-==== A xenealogía do espazo público ====
+===== A humildade da reflexión =====
+----
 <WRAP center round box 95%>
-Un dos avances do pensamento feminista foi evidenciar que as mulleres careciamos de xenealoxía. Pero non era só pola transmisión do apelido paterno, senón que esta carencia manifestábase en múltiples frontes que foi necesario empezar a detectar e illar xa que subxacían en cada criterio, en cada tendencia, na lexislación… Porque non se trataba da xenealoxía persoal, que tamén, senón de <fc #800080>a xenealogía do espazo público, cuxo rescate foi, e continúa sendo, unha tarefa ardua</fc>.
+[[http://www.enpalabras.com/blog/2014/11/la-humildad-de-la-reflexion/|Secuencia de pensamentos]] desenvolvida por Jorge Wanenger no seu [[http://www.tusquetseditores.com/titulos/metatemas-a-mas-como-menos-por-que|A máis como, menos por que]]. Corresponden a ideas numeradas individualmente (del 722 al 730) pero que lídas xuntas compoñen **o proceso básico, de ida e volta, da humildade de da reflexión**:
-Isto, que agora é empeza a ser unha percepción social xeneralizada, non o era tanto fai mesmo un par de décadas, xa que ano tras ano mantíñase o  machacón e  condescendiente discurso dos días sinalados nos que se enxalzaban os logros dunhas cantas mulleres excepcionais. E nesa trampa do discurso patriarcal, “mulleres excepcionais que se merecían o recoñecemento”, sorprende atoparse con enfoques como o de [[concepcion_gimeno|Concepción Ximeno]], que en 1884 escribe e publica a súa “Nais de homes soados” e que na conferencia que pronunciou no Ateneo de Madrid comezaba afirmando con rotundidade:
+<WRAP center round info 85%>
+**Conversación**: falar despois de escoitar con alguén que escoita antes de falar.
-<blockquote>Un dos problemas sociais que máis preocupan hoxe aos pensadores é o problema feminista […] Non atopou aínda eco en España; non se tomou en serio, porque o noso carácter  préstase máis á ironía que á investigación. (XIMENO DE FLAQUER, 1903: 5)</blockquote>
+**Intercambio de ideas**: un individuo é para a reflexión, dous individuos son para a conversación, uns dez son para o faladoiro e uns cen para a conferencia.
-A estas alturas do s.  XXI, aínda que **a explosión da internet ponnos ao alcance datos e historias que antes había que rastrexar** en bibliotecas e centros de documentación dispersos ou pouco coñecidos, en documentos mal ou nada catalogados e, en moitos casos, de carácter privado, **o reto é  sistematizar e integrar**. É dicir, <fc #800080>reconstruír unha visión do que ocorría no espazo público cuxo relato non só se ocultou, senón que pretendía ser negado</fc>.
+A conferencia (uns cen) favorece o faladoiro (uns dez).
-Porque a pesar de ser apartadas do ámbito público e económico, as mulleres foron fundadoras e cofundadoras de escolas, mosteiros, igrexas, institucións asistenciais… Estudaron por libre, ou camufladas, con brillantes resultados académicos e foron impulsoras e organizadoras de actos, compañías de teatro ou exposicións. <fc #800080>Por certo, sempre con fins recadatorios dun diñeiro que “non podían posuír nin manexar”</fc>.
+O faladoiro (uns dez) favorece a conversación (dúas).
-O curioso é que, co tempo (a tan necesaria perspectiva temporal) <fc #800080>todos estes ámbitos e “actividades á marxe”, aos que as mulleres dedicaron tanto tempo e esforzo contribuíron (ou mesmo foron o motor) de moitas necesidades que derivaron nunha transformación social</fc>. E, como adoita suceder, <wrap hi>cando a reivindicación xeneralízase convértese nun servizo  monetizable do que as mulleres volven quedar excluídas ou  minorizadas</wrap>.
+A conversación (dúas) favorece a reflexión (un).
+A reflexión fomenta a independencia do individuo respecto da incerteza.
+Ás cerimonias e outros encontros (de miles ou decenas de miles) non se acode a intercambiar ideas, só a recibilas ou a confirmalas.
+As cerimonias e outros encontros (de miles ou decenas de miles) son para favorecer algunha identidade colectiva, para o que non son recomendables as conferencias que estimulan faladoiros que estimulan conversacións que estimulan reflexións.
+Unha sala de conferencias na que caben miles de persoas está baixo sospeita.
 </WRAP>
-===== A pre-tensión da obxectividade =====
+</WRAP>
+===== A xenealogía do espazo público =====
 ----
 <WRAP center round box 95%>
-As palabras son un instrumento poderoso, pero perden a súa esencia se na procura de precisión recorremos a etiquetaxes e formalidades de laboratorio.
-A obxectividade non existe porque a “realidade” ten múltiples relatos e desde o mesmo instante en que nos expomos a necesidade de “contar”, estamos a formar parte do proceso para construír unha nova realidade. Tampouco se pode  objetivar “o coñecemento”, tan só detectar os seus fitos dentro do proceso en que se xera porque, aínda que a todos apóianos a (propia) experiencia,<wrap hi>**o coñecemento xorde cando aprendemos a xeneralizar as preguntas, non as afirmacións**</wrap>.
+<blockquote>A rebeldía só nace onde hai aire para respirar (Vitoria Camps, Ética da virtude) </blockquote>
-E continuando con esta inmersión no ronsel da dúbida, cabe tamén cuestionar se é posible, e que achega, o [[http://blog.cumclavis.net/2014/09/lo-individualmente-colectivo.html|relato do colectivo]] xa que //«a contorna actúa como un  alambique a través do cal depuramos e destilamos aquilo que, ao final, acabamos sabendo»//. Tal vez por iso, <wrap hi>**o punto de partida sobre o que se asenta este proxecto é o carácter social da memoria**</wrap>:
+Un dos avances do pensamento feminista foi evidenciar que as mulleres careciamos de xenealoxía. Pero non era só pola transmisión do apelido paterno, senón que esta carencia manifestábase en múltiples frontes que foi necesario empezar a detectar e illar xa que subxacían en cada criterio, en cada tendencia, na lexislación… Porque non se trataba da xenealoxía persoal, que tamén, senón de <fc #800080>a xenealogía do espazo público, cuxo rescate foi, e continúa sendo, unha tarefa ardua</fc>.
-<blockquote>Calquera recordo, aínda que sexa moi persoal, existe en relación cun conxunto de nocións que nos dominan máis que outras, con persoas, grupos, lugares, datas, palabras e formas de linguaxe, mesmo con razoamentos e ideas, é dicir, coa vida material e moral das sociedades das que formamos parte. (Maurice Halbwachs)</blockquote>
+Isto, que agora é empeza a ser unha percepción social xeneralizada, non o era tanto fai mesmo un par de décadas, xa que ano tras ano mantíñase o  machacón e  condescendiente discurso dos días sinalados nos que se enxalzaban os logros dunhas cantas mulleres excepcionais. E nesa trampa do discurso patriarcal, “mulleres excepcionais que se merecían o recoñecemento”, sorprende atoparse con enfoques como o de [[concepcion_gimeno|Concepción Ximeno]], que en 1884 escribe e publica a súa “Nais de homes soados” e que na conferencia que pronunciou no Ateneo de Madrid comezaba afirmando con rotundidade:
-A nosa memoria é social porque [[http://www.proxectomascaras.com/2012/10/javier-tamarit-al-principio-esta-la-relacion/|non hai construción humana na soidade]]. Os recordos [[http://blog.enimaxes.com/2016/01/comos-y-porques-iii-el-ritmo-del-tiempo/|xurden das ideas e percepcións]] que temos nun tempo que denominamos «presente», un concepto tan subxectivo como aleatorio xa que as horas e o calendario non son senón mera referencia aos acontecementos e vivencias que o dividen, pero non o enchen xamais. O tempo, e por tanto a memoria que o evoca, non é senón unha rede de niveis de narración que pode, e adoita, incluír diferentes procesos  interindividuales, de grupo e dinámicas sociais.
+<blockquote>Un dos problemas sociais que máis preocupan hoxe aos pensadores é o problema feminista […] Non atopou aínda eco en España; non se tomou en serio, porque o noso carácter  préstase máis á ironía que á investigación. (XIMENO DE FLAQUER, 1903: 5)</blockquote>
-<blockquote>No desenvolvemento continuo da memoria colectiva, non hai liñas de separación netamente trazadas como na historia, senón máis ben límites irregulares e incertos. Pero, ademais, a existencia de diferentes grupos no seo das sociedades dá lugar a diversas Memorias colectivas, mentres que a Historia pretende presentarse como a memoria universal do xénero humano. (Maurice Halbwachs)</blockquote>
+A estas alturas do s.  XXI, aínda que **a explosión da internet ponnos ao alcance datos e historias que antes había que rastrexar** en bibliotecas e centros de documentación dispersos ou pouco coñecidos, en documentos mal ou nada catalogados e, en moitos casos, de carácter privado, **o reto é  sistematizar e integrar**. É dicir, <fc #800080>reconstruír unha visión do que ocorría no espazo público cuxo relato non só se ocultou, senón que pretendía ser negado</fc>.
-<wrap hi>**O marco social da memoria é un aliciente para a investigación e a aprendizaxe**</wrap>, pero esta riqueza pérdese #ante a « pretenciosa obxectividade» da Historia, cuxa rixidez non ten un significado real para ningún dos grupos que foron actores dos acontecementos.
+Porque a pesar de ser apartadas do ámbito público e económico, as mulleres foron fundadoras e cofundadoras de escolas, mosteiros, igrexas, institucións asistenciais… Estudaron por libre, ou camufladas, con brillantes resultados académicos e foron impulsoras e organizadoras de actos, compañías de teatro ou exposicións. <fc #800080>Por certo, sempre con fins recadatorios dun diñeiro que “non podían posuír nin manexar”</fc>.
-A memoria colectiva é un conxunto de relatos  intemporales que desenvolve o recordo do que aínda existe na conciencia do grupo que a mantén. <fc #800080>Non hai oposición presente-pasado porque as redes interpersoais e os grupos non desaparecen de súpeto</fc>.
+O curioso é que, co tempo (a tan necesaria perspectiva temporal) <fc #800080>todos estes ámbitos e “actividades á marxe”, aos que as mulleres dedicaron tanto tempo e esforzo contribuíron (ou mesmo foron o motor) de moitas necesidades que derivaron nunha transformación social</fc>. E, como adoita suceder, <wrap hi>cando a reivindicación xeneralízase convértese nun servizo monetizable do que as mulleres volven quedar excluídas ou  minorizadas</wrap>.
-Nesta «pretensión» de achegarnos aos procesos de [[http://www.enpalabras.com/blog/2015/10/desbloquear-el-conocimiento-deen-las-ciudades/|coñecemento e reflexión]] hai moito de aspiración, desexo e propósito de aprendizaxe, pero nada de ambición  pretenciosa e desmedida por «descubrir verdades obxectivas». Porque hai que ser conscientes de que, na procura dos relatos, estamos a pasar a formar parte deses lazos invisibles dalgunhas redes da memoria colectiva.
+{{ http://economia.enigualdade.com/esp/lib/exe/fetch.php?w=500&tok=216a13&media=3_anexos:elvira-otero.png?500 |}}
-Tampouco hai  pre-tensión por esixencias e obxectivos desmedidos ou alleos, porque hai que traballar desde a premisa de que  a obxectividade non existe.
 </WRAP>
@@ Línea 74: / Línea 81: @@
 ===== A evolución dun privilexio =====
 ----
-<WRAP center round box 95%>
-<blockquote><fs medium>{{:wiki:vision-sesgada.jpg?150 |}} \\ A realidade é como un prisma, só se pode ver o lado que está diante</fs></blockquote>
-</WRAP>
-\\
 ==== Cando os bens familiares van parar á filla menor ====