Diferencias

Muestra las diferencias entre dos versiones de la página.

--- de-construcion_de_contextos [2020/01/04 16:37] – [A evolución dun privilexio] isabel
+++ de-construcion_de_contextos [2024/02/22 19:11] (actual) – iagoglez
@@ Línea 1: / Línea 1: @@
-<fs large><fc #6495ed>**O diñeiro das mulleres**  / De-construcion de contextos</fc></fs>
+<fs large><color #6495ed>**O diñeiro das mulleres**  / De-construcion de contextos</color></fs>
-===== A memoria colectiva =====
+<blockquote>o colectivo non é senón un conxunto de identidades persoais enredadas no marco dun contexto. [[http://www.enpalabras.com/blog/2012/05/porque-a-que-se-dedicaban-las-mujeres/|Isabel Iglesias]]
+{{:wiki:vision-sesgada.jpg?150 |}} \\ A realidade é como un prisma, só se pode ver o lado que está diante</blockquote> \\
+===== A pre-tensión da obxectividade =====
 ----
+<WRAP center round box 95%>[[http://www.enpalabras.com/blog/2016/03/la-pre-tension-de-la-objetividad/|{{http://www.enpalabras.com/blog/wp-content/subidas/2016/01/Palabras-600x600.jpg?200 |}}]]As palabras son un instrumento poderoso, pero perden a súa esencia se na procura de precisión recorremos a etiquetaxes e formalidades de laboratorio.
-<WRAP center round box 95%>
+A obxectividade non existe porque a “realidade” ten múltiples relatos e desde o mesmo instante en que nos expomos a necesidade de “contar”, estamos a formar parte do proceso para construír unha nova realidade. Tampouco se pode  objetivar “o coñecemento”, tan só detectar os seus fitos dentro do proceso en que se xera porque, aínda que a todos apóianos a (propia) experiencia,<wrap hi>**o coñecemento xorde cando aprendemos a xeneralizar as preguntas, non as afirmacións**</wrap>.
-<blockquote>A rebeldía só nace onde hai aire para respirar (Victoria Camps, Ética da virtude)</blockquote>
-Concepción Arenal defendeu a superioridade das mulleres e o dereito ao emprego, pero sería un pouco despois cando a súa evolución levouna á reivindicación dos dereitos políticos. Porque Concepción Arenal <fc #800080>era unha intelectual, pero non aceptaba separar a vivencia de algo sen a reflexión, a maduración, a escritura e a acción</fc>. Intelectual, activista e muller… definitivamente non podía encaixar en ningunha estrutura, e menos naquela época.
+E continuando con esta inmersión no ronsel da dúbida, cabe tamén cuestionar se é posible, e que achega, o [[http://blog.cumclavis.net/2014/09/lo-individualmente-colectivo.html|relato do colectivo]] xa que //«a contorna actúa como un  alambique a través do cal depuramos e destilamos aquilo que, ao final, acabamos sabendo»//. Tal vez por iso, <wrap hi>**o punto de partida sobre o que se asenta este proxecto é o carácter social da memoria**</wrap>:
-Foi a única persoa á que, habendo gañado tres veces un premio convocado pola Real Academia das Ciencias Morais e políticas, nunca lla convidou a formar parte. Era estraña porque, ademais de ser muller, tiña<fc #800080> esa dobre vertente de vocación filosófica e activismo reformista</fc>.
+<blockquote>Calquera recordo, aínda que sexa moi persoal, existe en relación cun conxunto de nocións que nos dominan máis que outras, con persoas, grupos, lugares, datas, palabras e formas de linguaxe, mesmo con razoamentos e ideas, é dicir, coa vida material e moral das sociedades das que formamos parte. (Maurice Halbwachs)</blockquote>
-Como di a investigadora [[https://es.wikipedia.org/wiki/Anna_Caball%C3%A9_Masforroll|Anna Caballé]], o seu motor sempre foi o pensamento e desexo de reforma, centrándose nos debates do seu tempo: o conflito entre Deus e a liberdade, as reivindicacións obreiras cada vez máis violentas, a mendicidade nas rúas, a falta dun Estado capaz de exercer un labor efectivo cos necesitados…
+A nosa memoria é social porque [[http://www.proxectomascaras.com/2012/10/javier-tamarit-al-principio-esta-la-relacion/|non hai construción humana na soidade]]. Os recordos [[http://blog.enimaxes.com/2016/01/comos-y-porques-iii-el-ritmo-del-tiempo/|xurden das ideas e percepcións]] que temos nun tempo que denominamos «presente», un concepto tan subxectivo como aleatorio xa que as horas e o calendario non son senón mera referencia aos acontecementos e vivencias que o dividen, pero non o enchen xamais. O tempo, e por tanto a memoria que o evoca, non é senón unha rede de niveis de narración que pode, e adoita, incluír diferentes procesos  interindividuales, de grupo e dinámicas sociais.
-Outra das súas preocupacións era a influencia da opinión pública no devir dos acontecementos e as posibilidades de transformación. A incidencia da opinión publica… variou isto cando nos atopamos no que xa se denomina a cuarta onda do movemento feminista?
+<blockquote>No desenvolvemento continuo da memoria colectiva, non hai liñas de separación netamente trazadas como na historia, senón máis ben límites irregulares e incertos. Pero, ademais, a existencia de diferentes grupos no seo das sociedades dá lugar a diversas Memorias colectivas, mentres que a Historia pretende presentarse como a memoria universal do xénero humano. (Maurice Halbwachs)</blockquote>
-<html><center><div style="width:100%;padding-top:64%;position:relative;border-bottom:1px solid #aaa;display:inline-block;background:#eee;background:rgba(255,255,255,0.9);">
+<wrap hi>**O marco social da memoria é un aliciente para a investigación e a aprendizaxe**</wrap>, pero esta riqueza pérdese #ante a « pretenciosa obxectividade» da Historia, cuxa rixidez non ten un significado real para ningún dos grupos que foron actores dos acontecementos.
-    <iframe src="https://secure-embed.rtve.es/drmn/embed/video/823665" name="Mujeres en la Historia: Concepción Arenal" style="width:100%;height:90%;position:absolute;left:0;top:0;overflow:hidden;border:none;background-color:transparent;" scrolling="no" allowfullscreen="allowfullscreen"></iframe>
-    <div style="position:absolute;bottom:0;left:0;font-family:arial,helvetica,sans-serif;font-size:12px;line-height:1.833;display:inline-block;padding:5px 0 5px 10px;">
+A memoria colectiva é un conxunto de relatos  intemporales que desenvolve o recordo do que aínda existe na conciencia do grupo que a mantén. <color #800080>Non hai oposición presente-pasado porque as redes interpersoais e os grupos non desaparecen de súpeto</color>.
-        <span style="float:left;margin-right:10px;">
-        <img style="height:20px;width:auto;background: transparent;padding:0;margin:0;" src="https://img2.rtve.es/css/rtve.commons/rtve.header.footer/i/logoRTVEes.png" alt="" />
+Nesta «pretensión» de achegarnos aos procesos de [[http://www.enpalabras.com/blog/2015/10/desbloquear-el-conocimiento-deen-las-ciudades/|coñecemento e reflexión]] hai moito de aspiración, desexo e propósito de aprendizaxe, pero nada de ambición  pretenciosa e desmedida por «descubrir verdades obxectivas». Porque hai que ser conscientes de que, na procura dos relatos, estamos a pasar a formar parte deses lazos invisibles dalgunhas redes da memoria colectiva.
-        </span>
-        <a style="color:#333;font-weight:bold;" title="Mujeres en la Historia: Concepción Arenal" href="hhttp://www.rtve.es/alacarta/videos/mujeres-en-la-historia/mujeres-historia-concepcion-arenal-fuerza-ideal/823665/">
+Tampouco hai  pre-tensión por esixencias e obxectivos desmedidos ou alleos, porque hai que traballar desde a premisa de que  a obxectividade non existe.
-            <strong>Mujeres en la Historia: Concepción Arenal</strong>
-</a>
-</div>
-</div></center></html>
-\\
-<html><center><iframe width="560" height="315" src="https://www.documaniatv.com/embed/a6633d474" frameborder="0" allowfullscreen seamless></iframe></center></html>
 </WRAP>
-==== A xenealogía do espazo público ====
+===== A humildade da reflexión =====
+----
 <WRAP center round box 95%>
-Un dos avances do pensamento feminista foi evidenciar que as mulleres careciamos de xenealoxía. Pero non era só pola transmisión do apelido paterno, senón que esta carencia manifestábase en múltiples frontes que foi necesario empezar a detectar e illar xa que subxacían en cada criterio, en cada tendencia, na lexislación… Porque non se trataba da xenealoxía persoal, que tamén, senón de <fc #800080>a xenealogía do espazo público, cuxo rescate foi, e continúa sendo, unha tarefa ardua</fc>.
+[[http://www.enpalabras.com/blog/2014/11/la-humildad-de-la-reflexion/|Secuencia de pensamentos]] desenvolvida por Jorge Wanenger no seu [[http://www.tusquetseditores.com/titulos/metatemas-a-mas-como-menos-por-que|A máis como, menos por que]]. Corresponden a ideas numeradas individualmente (del 722 al 730) pero que lídas xuntas compoñen **o proceso básico, de ida e volta, da humildade de da reflexión**:
-Isto, que agora é empeza a ser unha percepción social xeneralizada, non o era tanto fai mesmo un par de décadas, xa que ano tras ano mantíñase o  machacón e  condescendiente discurso dos días sinalados nos que se enxalzaban os logros dunhas cantas mulleres excepcionais. E nesa trampa do discurso patriarcal, “mulleres excepcionais que se merecían o recoñecemento”, sorprende atoparse con enfoques como o de [[concepcion_gimeno|Concepción Ximeno]], que en 1884 escribe e publica a súa “Nais de homes soados” e que na conferencia que pronunciou no Ateneo de Madrid comezaba afirmando con rotundidade:
+<WRAP center round info 85%>
+**Conversación**: falar despois de escoitar con alguén que escoita antes de falar.
-<blockquote>Un dos problemas sociais que máis preocupan hoxe aos pensadores é o problema feminista […] Non atopou aínda eco en España; non se tomou en serio, porque o noso carácter  préstase máis á ironía que á investigación. (XIMENO DE FLAQUER, 1903: 5)</blockquote>
+**Intercambio de ideas**: un individuo é para a reflexión, dous individuos son para a conversación, uns dez son para o faladoiro e uns cen para a conferencia.
-A estas alturas do s.  XXI, aínda que **a explosión da internet ponnos ao alcance datos e historias que antes había que rastrexar** en bibliotecas e centros de documentación dispersos ou pouco coñecidos, en documentos mal ou nada catalogados e, en moitos casos, de carácter privado, **o reto é  sistematizar e integrar**. É dicir, <fc #800080>reconstruír unha visión do que ocorría no espazo público cuxo relato non só se ocultou, senón que pretendía ser negado</fc>.
+A conferencia (uns cen) favorece o faladoiro (uns dez).
-Porque a pesar de ser apartadas do ámbito público e económico, as mulleres foron fundadoras e cofundadoras de escolas, mosteiros, igrexas, institucións asistenciais… Estudaron por libre, ou camufladas, con brillantes resultados académicos e foron impulsoras e organizadoras de actos, compañías de teatro ou exposicións. <fc #800080>Por certo, sempre con fins recadatorios dun diñeiro que “non podían posuír nin manexar”</fc>.
+O faladoiro (uns dez) favorece a conversación (dúas).
-O curioso é que, co tempo (a tan necesaria perspectiva temporal) <fc #800080>todos estes ámbitos e “actividades á marxe”, aos que as mulleres dedicaron tanto tempo e esforzo contribuíron (ou mesmo foron o motor) de moitas necesidades que derivaron nunha transformación social</fc>. E, como adoita suceder, <wrap hi>cando a reivindicación xeneralízase convértese nun servizo  monetizable do que as mulleres volven quedar excluídas ou  minorizadas</wrap>.
+A conversación (dúas) favorece a reflexión (un).
+A reflexión fomenta a independencia do individuo respecto da incerteza.
+Ás cerimonias e outros encontros (de miles ou decenas de miles) non se acode a intercambiar ideas, só a recibilas ou a confirmalas.
+As cerimonias e outros encontros (de miles ou decenas de miles) son para favorecer algunha identidade colectiva, para o que non son recomendables as conferencias que estimulan faladoiros que estimulan conversacións que estimulan reflexións.
+Unha sala de conferencias na que caben miles de persoas está baixo sospeita.
 </WRAP>
-===== A pre-tensión da obxectividade =====
+</WRAP>
+===== A xenealogía do espazo público =====
 ----
 <WRAP center round box 95%>
-As palabras son un instrumento poderoso, pero perden a súa esencia se na procura de precisión recorremos a etiquetaxes e formalidades de laboratorio.
-A obxectividade non existe porque a “realidade” ten múltiples relatos e desde o mesmo instante en que nos expomos a necesidade de “contar”, estamos a formar parte do proceso para construír unha nova realidade. Tampouco se pode  objetivar “o coñecemento”, tan só detectar os seus fitos dentro do proceso en que se xera porque, aínda que a todos apóianos a (propia) experiencia,<wrap hi>**o coñecemento xorde cando aprendemos a xeneralizar as preguntas, non as afirmacións**</wrap>.
+<blockquote>A rebeldía só nace onde hai aire para respirar (Vitoria Camps, Ética da virtude) </blockquote>
-E continuando con esta inmersión no ronsel da dúbida, cabe tamén cuestionar se é posible, e que achega, o [[http://blog.cumclavis.net/2014/09/lo-individualmente-colectivo.html|relato do colectivo]] xa que //«a contorna actúa como un  alambique a través do cal depuramos e destilamos aquilo que, ao final, acabamos sabendo»//. Tal vez por iso, <wrap hi>**o punto de partida sobre o que se asenta este proxecto é o carácter social da memoria**</wrap>:
+Un dos avances do pensamento feminista foi evidenciar que as mulleres careciamos de xenealoxía. Pero non era só pola transmisión do apelido paterno, senón que esta carencia manifestábase en múltiples frontes que foi necesario empezar a detectar e illar xa que subxacían en cada criterio, en cada tendencia, na lexislación… Porque non se trataba da xenealoxía persoal, que tamén, senón de <color #800080>a xenealogía do espazo público, cuxo rescate foi, e continúa sendo, unha tarefa ardua</color>.
-<blockquote>Calquera recordo, aínda que sexa moi persoal, existe en relación cun conxunto de nocións que nos dominan máis que outras, con persoas, grupos, lugares, datas, palabras e formas de linguaxe, mesmo con razoamentos e ideas, é dicir, coa vida material e moral das sociedades das que formamos parte. (Maurice Halbwachs)</blockquote>
+Isto, que agora é empeza a ser unha percepción social xeneralizada, non o era tanto fai mesmo un par de décadas, xa que ano tras ano mantíñase o  machacón e  condescendiente discurso dos días sinalados nos que se enxalzaban os logros dunhas cantas mulleres excepcionais. E nesa trampa do discurso patriarcal, “mulleres excepcionais que se merecían o recoñecemento”, sorprende atoparse con enfoques como o de [[concepcion_gimeno|Concepción Ximeno]], que en 1884 escribe e publica a súa “Nais de homes soados” e que na conferencia que pronunciou no Ateneo de Madrid comezaba afirmando con rotundidade:
-A nosa memoria é social porque [[http://www.proxectomascaras.com/2012/10/javier-tamarit-al-principio-esta-la-relacion/|non hai construción humana na soidade]]. Os recordos [[http://blog.enimaxes.com/2016/01/comos-y-porques-iii-el-ritmo-del-tiempo/|xurden das ideas e percepcións]] que temos nun tempo que denominamos «presente», un concepto tan subxectivo como aleatorio xa que as horas e o calendario non son senón mera referencia aos acontecementos e vivencias que o dividen, pero non o enchen xamais. O tempo, e por tanto a memoria que o evoca, non é senón unha rede de niveis de narración que pode, e adoita, incluír diferentes procesos  interindividuales, de grupo e dinámicas sociais.
+<blockquote>Un dos problemas sociais que máis preocupan hoxe aos pensadores é o problema feminista […] Non atopou aínda eco en España; non se tomou en serio, porque o noso carácter  préstase máis á ironía que á investigación. (XIMENO DE FLAQUER, 1903: 5)</blockquote>
-<blockquote>No desenvolvemento continuo da memoria colectiva, non hai liñas de separación netamente trazadas como na historia, senón máis ben límites irregulares e incertos. Pero, ademais, a existencia de diferentes grupos no seo das sociedades dá lugar a diversas Memorias colectivas, mentres que a Historia pretende presentarse como a memoria universal do xénero humano. (Maurice Halbwachs)</blockquote>
+A estas alturas do s.  XXI, aínda que **a explosión da internet ponnos ao alcance datos e historias que antes había que rastrexar** en bibliotecas e centros de documentación dispersos ou pouco coñecidos, en documentos mal ou nada catalogados e, en moitos casos, de carácter privado, **o reto é  sistematizar e integrar**. É dicir, <color #800080>reconstruír unha visión do que ocorría no espazo público cuxo relato non só se ocultou, senón que pretendía ser negado</color>.
-<wrap hi>**O marco social da memoria é un aliciente para a investigación e a aprendizaxe**</wrap>, pero esta riqueza pérdese #ante a « pretenciosa obxectividade» da Historia, cuxa rixidez non ten un significado real para ningún dos grupos que foron actores dos acontecementos.
+Porque a pesar de ser apartadas do ámbito público e económico, as mulleres foron fundadoras e cofundadoras de escolas, mosteiros, igrexas, institucións asistenciais… Estudaron por libre, ou camufladas, con brillantes resultados académicos e foron impulsoras e organizadoras de actos, compañías de teatro ou exposicións. <color #800080>Por certo, sempre con fins recadatorios dun diñeiro que “non podían posuír nin manexar”</color>.
-A memoria colectiva é un conxunto de relatos  intemporales que desenvolve o recordo do que aínda existe na conciencia do grupo que a mantén. <fc #800080>Non hai oposición presente-pasado porque as redes interpersoais e os grupos non desaparecen de súpeto</fc>.
+O curioso é que, co tempo (a tan necesaria perspectiva temporal) <color #800080>todos estes ámbitos e “actividades á marxe”, aos que as mulleres dedicaron tanto tempo e esforzo contribuíron (ou mesmo foron o motor) de moitas necesidades que derivaron nunha transformación social</color>. E, como adoita suceder, <wrap hi>cando a reivindicación xeneralízase convértese nun servizo monetizable do que as mulleres volven quedar excluídas ou  minorizadas</wrap>.
-Nesta «pretensión» de achegarnos aos procesos de [[http://www.enpalabras.com/blog/2015/10/desbloquear-el-conocimiento-deen-las-ciudades/|coñecemento e reflexión]] hai moito de aspiración, desexo e propósito de aprendizaxe, pero nada de ambición  pretenciosa e desmedida por «descubrir verdades obxectivas». Porque hai que ser conscientes de que, na procura dos relatos, estamos a pasar a formar parte deses lazos invisibles dalgunhas redes da memoria colectiva.
+{{ http://economia.enigualdade.com/esp/lib/exe/fetch.php?w=500&tok=216a13&media=3_anexos:elvira-otero.png?500 |}}
-Tampouco hai  pre-tensión por esixencias e obxectivos desmedidos ou alleos, porque hai que traballar desde a premisa de que  a obxectividade non existe.
 </WRAP>
@@ Línea 74: / Línea 81: @@
 ===== A evolución dun privilexio =====
 ----
+==== Cando os bens familiares van parar á filla menor ====
-<WRAP center round box 95%>
-<blockquote><fs medium>{{:wiki:vision-sesgada.jpg?150 |}} \\ A realidade é como un prisma, só se pode ver o lado que está diante</fs></blockquote>
-</WRAP>
-\\
-==== Cuando los bienes familiares van a parar a la hija menor ====
 <WRAP center round box 95%>
 <blockquote>{{http://enigualdade.com/wp-content/themes/Rolex/timthumb.php?src=http://enigualdade.com/wp-content/uploads/2016/04/ellas-estudian.jpg?200 |}}
-Todo empieza al nacer. En estas aldeas, los padres no tienen preferencia por concebir varones, algo habitual en India. Es más, sucede todo lo contrario. «Si tienen tres niños, intentarán tener otro bebé por si sale niña. La buscan porque creen que una hija mantendrá el nombre del clan»</blockquote>
+Todo empeza ao nacer. Nestas aldeas, os pais non teñen preferencia por concibir homes, algo habitual en India. É máis, sucede todo o contrario. «Se teñen tres nenos, tentarán ter outro bebé por se sae nena. Búscana porque cren que unha filla manterá o nome do clan»</blockquote>
-**[[http://enigualdade.com/2016/04/02/cuando-los-bienes-familiares-van-a-parar-a-la-hija-menor/|La aldea india donde mandan las mujeres]]**
+**[[http://enigualdade.com/2016/04/02/cuando-los-bienes-familiares-van-a-parar-a-la-hija-menor/|A aldea india onde mandan as mulleres]]**
-En la comunidad de [[https://es.wikipedia.org/wiki/Megalaya|Meghalaya]], una región del noreste de India, conviven las comunidades Khasi, Jaintia y Garo, unidas por una característica insólita en este país: se rigen por un sistema matrilineal. Es decir, el linaje viaja de generación en generación a través de la mujer. Tras este dato se erige todo un esquema de valores que permite a estas mujeres ser mucho más respetadas que en el resto de India. Es una cuestión de identidad, de estatus.
+Na comunidade de [[https://es.wikipedia.org/wiki/Megalaya|Meghalaya]], unha rexión do nordés de India, conviven as comunidades  Khasi,  Jaintia e  Garo, unidas por unha característica insólita neste país: réxense por un sistema  matrilineal. É dicir, a liñaxe viaxa de xeración en xeración a través da muller. Tras este dato eríxese todo un esquema de valores que permite a estas mulleres ser moito máis respectadas que no resto de India. É unha cuestión de identidade, de status.
-**El pilar del sistema es la herencia**
+**O alicerce do sistema é a herdanza**
-En estas comunidades, los bienes familiares van a parar a la hija menor (khatduh, en lengua khasi), que se encarga de administrarlos. «Es la persona más importante: custodia las propiedades aunque no sea su dueña», explica la historiadora **Manorama Sharma**, de la **Universidad NEHU**. La menor se quedará a vivir en la casa materna toda su vida, mientras sus hermanos y hermanas dejarán el nido al casarse.
+Nestas comunidades, os bens familiares van parar á filla menor ( khatduh, en lingua  khasi), que se encarga de administralos. //«É a persoa máis importante: custodia as propiedades aínda que non sexa a súa dona»//, explica a historiadora **Manorama  Sharma**, da **Universidade  NEHU**. A menor quedará a vivir na casa materna toda a súa vida, mentres os seus irmáns e irmás deixarán o niño ao casar.
-En los últimos años, no obstante, algunos padres están optando por distribuir parte de la herencia. Un ejemplo es **Aitisuk Khongjee**, una mujer de 37 años y madre de siete criaturas: «Le daré mucho a mi hija menor, pero también repartiré entre las demás hijas». En cambio, no habrá nada para los varones. «Aunque si necesitan algo o tienen problemas, ellas tienen que ayudarles y hacerse cargo», afirma la mujer khasi en su porche, en la aldea de **Nongeitniang**.
+Nos últimos anos, con todo, algúns pais están a optar por distribuír parte da herdanza. Un exemplo é **Aitisuk  Khongjee**, unha muller de 37 anos e nai de sete criaturas: //«Dareille moito á miña filla menor, pero tamén repartirei entre as demais fillas»//. En cambio, non haberá nada para os homes. //«Aínda que se necesitan algo ou teñen problemas, elas teñen que axudarlles e facerse cargo»//, afirma a muller khasi no seu soportal, na aldea de **Nongeitniang**.
-A diferencia del resto de India, estas tres comunidades también son matrilocales: es decir, **es el marido quien abandona su hogar y se muda al de su mujer tras la boda**.
+A diferenza do resto de India, estas tres comunidades tamén son  matrilocales: é dicir, **é o marido quen abandona o seu fogar e se muda ao da súa muller tras a voda**.
-(…) «Hay más igualdad de género, ellas tienen más oportunidades y no son estigmatizadas por hacer vida en los espacios públicos», asegura L.S. Gassah, director honorario del Consejo Indio de Investigaciones de Ciencias Sociales (ICSSR), que sostiene que esto también se debe a que la sociedad del noreste es «más igualitaria y abierta porque no tenemos un sistema de castas» como ocurre en la India hindú.
+(...) //«Hai máis igualdade de xénero, elas teñen máis oportunidades e non son  estigmatizadas por facer vida nos espazos públicos»//, asegura **L.S. Gassah**, director honorario do [[http://www.icssr.org/|Consello Indio de Investigacións de Ciencias Sociais ( ICSSR)]], que sostén que isto tamén se debe a que a sociedade do nordés é «máis igualitaria e aberta porque non temos un sistema de castes» como ocorre na India hindú.
-Las diferencias no acaban ahí. Las mujeres de estas comunidades no sufren las restricciones sociales de vestimenta y horarios que se pueden ver en otras zonas. Muchas trabajan, regentan negocios y administran su dinero. Por eso no es raro que la familia viva con los ingresos de ella.
+As diferenzas non acaban aí. **As mulleres destas comunidades non sofren as restricións sociais de vestimenta e horarios** que se poden ver noutras zonas. <color #800080>**Moitas traballan, rexentan negocios e administran o seu diñeiro**</color>. Por iso non é raro que a familia viva cos ingresos dela.
-    «Siendo trabajadoras aumentan su independencia y su poder de decisión dentro de sus casas. Para aquellas con estudios que puedan pedir salarios altos, una mayor participación en la fuerza de trabajo definitivamente incrementará su bienestar y tendrá una relación directa en el empoderamiento de las mujeres», explica la economista Veronica Pala
+<blockquote>«Sendo traballadoras aumentan a súa independencia e a súa poder de decisión dentro das súas casas. Para aquelas con estudos que poidan pedir salarios altos, unha maior participación na forza de traballo definitivamente incrementará o seu benestar e terá unha relación directa no empoderamento das mulleres», explica a economista  **Veronica Pa**</blockquote>
-En estas tribus tampoco tienen la presión de pagar una dote ni el miedo de acabar casadas con un desconocido en un enlace arreglado por sus padres. Para ello hay que tener presente que en India el 80% de los matrimonios son concertados, que el suicidio es la principal causa de muerte entre las jóvenes por motivos relacionados con los casamientos y que, según la Fundación Vicente Ferrer, cada año mueren 25.000 indias por no pagar la dote.
+Nestas tribos **tampouco teñen a presión de pagar un dote nin o medo de acabar casadas cun descoñecido nunha ligazón arranxada polos seus pais**. Para iso hai que ter presente que en India o 80% dos matrimonios son concertados, que o suicidio é a principal causa de morte entre as mozas por motivos relacionados cos casamentos e que, s**egundo a Fundación Vicente Ferrer, cada ano morren 25.000 indias por non pagar o dote**.
-Aquí ellas deciden con quién se casan. Y si esa unión termina en algún momento, ser divorciadas o viudas no conlleva el habitual rechazo en la sociedad. De hecho, pueden echar a sus esposos si son violentos, si no aportan al conjunto familiar o son alcohólicos. No es de extrañar que Meghalaya, donde la mayoría de la población pertenece a estas tribus, tenga la segunda mayor tasa de divorcios. «La fuerza del sistema matrilineal consigue que la mujer no sea condenada por vivir con varios hombres en su vida, ni tampoco sus hijos serán castigados por la sociedad».
+Aquí **elas deciden con quen casan**. E <color #800080>se esa unión termina nalgún momento, ser divorciadas ou viúvas non conleva o habitual rexeitamento na sociedade. De feito, poden botar aos seus esposos se son violentos, se non achegan ao conxunto familiar ou son alcohólicos</color>. Non é de estrañar que  Meghalaya, onde a maioría da poboación pertence a estas tribos, teña a segunda maior taxa de divorcios. **«A forza do sistema  matrilineal consegue que a muller non sexa condenada por vivir con varios homes na súa vida, nin tampouco os seus fillos serán castigados pola sociedade»**.
-**¿El origen de esta «excepción»?**
+**A orixe desta «excepción»?**
-No se conoce el origen concreto de este sistema matrilineal. Algunos textos señalan que se instauró por miedo a que los clanes perdiesen su linaje y sus propiedades cuando los hombres fallecían en la guerra, mientras que otros apuntan a la mezcla de creencias entre las religiones tribales, la adoración a la fertilidad y el culto a la diosa madre hindú Kamakhya, venerada en la ciudad cercana de Guwahati.
+Non se coñece a orixe concreta deste sistema  matrilineal. Algúns textos sinalan que se instaurou por medo a que os clans perdesen a súa liñaxe e as súas propiedades cando os homes falecían na guerra, mentres que outros apuntan á mestura de crenzas entre as relixións tribais, a adoración á fertilidade e o culto á deusa nai hindú **Kamakhya**, venerada na cidade próxima de **Guwahati**.
-También hay expertos que sostienen que fue el resto del mundo el que cambió la situación inicial. «Las sociedades originarias estaban controladas por mujeres, pero cuando surgió la propiedad privada los hombres se hicieron con ella por su fuerza física. Aquí no fue así del todo», comenta Apurba Kumar Baruah, antiguo decano de la facultad de Ciencias Sociales de NEHU.
+Tamén <wrap hi>hai expertos que sosteñen que foi o resto do mundo o que cambiou a situación inicial</wrap>. «As sociedades orixinarias estaban controladas por mulleres, pero cando xurdiu a propiedade privada os homes fixéronse con ela pola súa forza física. Aquí non foi así do todo», comenta **Apurba Kumar Baruah**, antigo decano da facultade de Ciencias Sociais de NEHU.
-**¿El futuro?**
+**O futuro?**
-La redacción del artículo resulta un tanto confusa en algunas partes del relato, pero lo que sí parece dejar claro es que las presiones exteriores que amenazan esta línea de transmisión hereditaria puede llevar a la más que probable desaparición de los derechos de las mujeres.
+A redacción do artigo resulta un tanto confusa nalgunhas partes do relato, pero o que si parece deixar claro é que <color #800080>as presións exteriores que ameazan esta liña de transmisión hereditaria pode levar á máis que probable desaparición dos dereitos das mulleres</color>.
-Todo parece indicar que no es la ideología sino el dinero, pero lo que la experiencia de estas tres aldeas nos cuenta es que, con la administración en manos de las
+**<wrap hi>Todo parece indicar que non é a ideoloxía senón o diñeiro</wrap>**, pero o que a experiencia destas tres aldeas cóntanos é que, coa administración en mans das mulleres, producíronse menos perversións no sistema.
 </WRAP>