Diferencias

Muestra las diferencias entre dos versiones de la página.

--- empresarias_xubiladas [2019/12/10 19:00] – [Consuelo Ramos López] isabel
+++ empresarias_xubiladas [2024/02/22 19:31] (actual) – iagoglez
@@ Línea 1: / Línea 1: @@
-<fs large><fc #6495ed>**Antecedentes**  / Empresarias xubiladas</fc></fs>
+<fs large><color #6495ed>**Antecedentes**  / Empresarias xubiladas</color></fs>
 <blockquote>{{ :1_antecedentes:presentacionlibro_320x200_.jpg?200|}}Primeiras biografías recollidas no marco do “Proxecto de investigación e recuperación da memoria histórica sobre mulleres emprendedoras na provincia da Coruña” co que se lles quixo dar o debido recoñecemento en vida a estas empresarias na actualidade xubiladas.</blockquote>
@@ Línea 169: / Línea 169: @@
 {{ :1_antecedentes:4_juana-permuy-vilasuso.jpg?500 |}}
-Juana Permuy Vilasuso nació el 3 de julio de 1938. Desde muy nueva se dedicó a las labores del campo y de la casa, cosía calcetines desde los ocho años y lavaba la ropa. Su trayectoria profesional comenzó, hay más de cuarenta años, con una pequeña taberna en la que paraban los vecinos y los trabajadores de la central del Eume.
+Juana Permuy Vilasuso naceu o 3 de xullo de 1938. Dende moi nova dedicouse aos labores do campo e da casa, cosía calcetíns dende os oito anos e lavaba a roupa. A súa traxectoria profesional comezou, hai máis de corenta anos, cunha pequena taberna na que paraban os veciños e os traballadores da central do Eume.
-Fue a la escuela hasta los 16 años y, a los 20, ya estaba casada. Su familia abrió una taberna que ella atendió compaginando con el nacimiento de sus dos hijos.
+Foi á escola ata os 16 anos e, aos 20, xa estaba casada. A súa familia abriu unha taberna que ela atendeu compaxinando co nacemento dos seus dous fillos.
-La ayuda en la tasca era necesaria para la economía de la familia. En aquellos tiempos vivían regularmente, “pero todo el mundo quería mejorar”.
+A axuda na tasca era necesaria para a economía da familia. Naqueles tempos vivían regularmente, “pero todo o mundo quería mellorar”.
-Tan sólo llevaba unos meses con la taberna cuando, a los dos días de nacer su hija más mayor, ardió todo. Aquella construcción de madera fue destruida en un incendio junto con la mercancía, mucha de ella sin pagar aún. Ardió todo. Solo quedaron las facturas pendientes de pagar.
+Tan só levaba uns meses coa taberna cando, aos dous días de nacer a súa filla máis maior, ardeu todo. Aquela construción de madeira foi destruída nun incendio xunto coa mercadoría, moita dela sen pagar aínda. Ardeu todo. Só quedaron as facturas pendentes de pagar.
-Sin esperarlo, Juana y su esposo, Antonio Calvo, se vieron ante las cenizas de su local. Habían quedado sin nada y acababa de nacer su primera hija.
+Sen esperalo, Juana e o seu esposo, Antonio Calvo, víronse ante as cinzas do seu local. Quedaran sen nada e acababa de nacer a súa primeira filla.
-Pero la fuerza de las personas que luchan por la vida contra todo impedimento hazlas quien de erguirse de entre las cenizas, y poco después el cantero Ruibal, el mismo que hizo las primeras casas de la  Estoxa, ayudado por Vence, comienza a levantar la casa de piedra, por encarga de punta en blanco de  Peizás y su hijo, Antonio. Allí, Juana abre un negocio en el que combina la tienda de ultramarinos con el bar.
+Pero a forza das persoas que loitan pola vida contra todo impedimento fainas quen de erguérense de entre as cinzas, e pouco despois o canteiro Ruibal, o mesmo que fixo as primeiras casas da Estoxa, axudado por Vence, comeza a levantar a casa de pedra, por encarga de Domingo de Peizás e o seu fillo, Antonio. Alí, Juana abre un negocio no que combina a tenda de ultramarinos co bar.
-Toda la mercancía que tenía para vender había ardido en aquel fatídico incidente.
+Toda a mercadoría que tiña para vender ardera naquel fatídico incidente.
-Estuvo dos años pagando la mercancía que había ardido en el incendio, despacio, mientras hacía el almacén y posteriormente la casa, a primeros de los años 60. En la taberna había perfumería y  mercería. De hecho, la primera televisión de la zona la pusieron ellos y por las tardes se juntaba allí la gente.
+Estivo dous anos pagando a mercadoría que ardera no incendio, paseniño, mentres facía o almacén e posteriormente a casa, a primeiros dos anos 60. Na taberna había perfumaría e mercería. De feito, a primeira televisión da zona puxérona eles e polas tardes xuntábase alí a xente.
-El bar se fue haciendo casa de comidas, mezclando el arte para la cocina de Juana con las truchas y los reos del Eume, haciendo también cocido, requesón,  freixós... De ahí, Juana pasa a los primeros banquetes de boda, para lo cual cuenta con la inestimable ayuda de  Maruja de Ruibal y de la familia. Eran banquetes como fiestas de patrón, tal y como se reflejaba en fotos de los años 60, que quedaron como testimonio.
+O bar foise facendo casa de comidas, mesturando a arte para a cociña de Juana coas troitas e os reos do Eume, facendo tamén cocido, requeixo, freixós... De aí, Juana pasa aos primeiros banquetes de voda, para o que conta coa inestimábel axuda de Maruja de Ruibal e da familia. Eran banquetes como festas de patrón, tal e como se reflectía en fotos dos anos 60, que quedaron como testemuño.
-Llegan los años 70 y se construye el primer comedor con capacidad para 150 personas, lo que favorece que aumente la fama y el prestigio, tanto en banquetes como en comidas a la carta, y que exige ampliar las instalaciones con un nuevo salón de casi 500 metros cuadrados.
+Chegan os anos 70 e constrúese o primeiro comedor con capacidade para 150 persoas, o que favorece que aumente a fama e o prestixio, tanto en banquetes como en comidas á carta, e que esixe ampliar as instalacións cun novo salón de case 500 metros cadrados.
-Crecía la demanda y la gente se desplazaba hasta allí. Fue de las primeras mujeres de la zona en sacar el carné de conducir.
+Medraba a demanda e a xente desprazábase ata alí.
-Juana cuenta desde el año 1997 con el apoyo de su yerno, Rogelio López Loureiro, encargado de la gestión y proyección del negocio, quien actualmente pasó a tomar la testigo de la dirección del negocio.
+Foi das primeiras mulleres da zona en sacar o carné de conducir.
-Se producen nuevas y sucesivas reformas de las instalaciones: aparcamiento, aceras, jardines... Todo siempre desde los dos pilares que constituyen el éxito del negocio: por una parte, el deseo de hacer un restaurante digno y hermoso y, por otro, el trabajo diario de Juana, con un equipo humano que lleva con ella más de dos décadas.
+Juana conta dende o ano 1997 co apoio do seu xenro, Rogelio López Loureiro, encargado da xestión e proxección do negocio, quen actualmente pasou a tomar a testemuña da dirección do negocio.
-Todos estos factores llevarán la que se inaugure en el año 2001 el Hotel Fraga del Eume. En el año 2005 vuelve a ampliar la oferta para banquetes y eventos, poniendo otro salón, contando en la actualidad con una capacidad de 500 plazas.
+Prodúcense novas e sucesivas reformas das instalacións: aparcadoiro, beirarrúas, xardíns... Todo sempre dende os dous piares que constitúen o éxito do negocio: por unha banda, o desexo de facer un restaurante digno e fermoso e, por outro, o traballo diario de Juana, cun equipo humano que leva con ela máis de dúas décadas.
-De las cenizas de su comienzo, Juana creó un restaurante, Casa  Peizás, y el Hotel Fraga del Eume. Tres salones, cafetería y un restaurante a la carta (mencionado ya desde hace dos años en la Guía  Michelín) conforman las instalaciones de este maravilloso complejo.
+Todos estes factores levarán a que se inaugure no ano 2001 o Hotel Fraga do Eume. No ano 2005 volve a ampliar a oferta para banquetes e eventos, poñendo outro salón, contando na actualidade cunha capacidade de 500 prazas.
-Hoy en día sigue activa: guionista de teatro, panderetera en un grupo, viajes... Participa en la vida cultural y social de A Capela. Disfruta participando en actos populares y culinarios, como por ejemplo el día que hizo callos para 700 personas.
+Das cinzas do seu comezo, Juana creou un restaurante, Casa Peizás, e o Hotel Fraga do Eume. Tres salóns, cafetería e un restaurante á carta (mencionado xa dende hai dous anos na Guía Michelín) conforman as instalacións deste marabilloso complexo.
-Doña Juana recibió a lo largo de su trayectoria profesional a Medalla de Bronce de Galicia, en el año 2001, el Premio Nacional de Gastronomía de Radio Turismo y el Premio a la labor de toda una vida (Ayuntamiento de Lalín), entre otros.
+Hoxe en día segue activa: guionista de teatro, pandereteira nun grupo, viaxes... Participa na vida cultural e social da Capela. Goza participando en actos populares e culinarios, como por exemplo o día que fixo callos para 700 persoas.
-Recuerda orgullosa como la gente que estuvo allí vuelve. Aquellos niños que en su día celebraron su comunión, vuelven pasados los años a contratar su boda: “Después de 20 años aún se seguían recordando del requesón que habían comido en su comunión“.
+Dona Juana recibiu ao longo da súa traxectoria profesional a Medalla de Bronce de Galicia, no ano 2001, o Premio Nacional de Gastronomía de Radio Turismo e o Premio ao labor de toda unha vida (Concello de Lalín), entre outros.
+Recorda orgullosa como a xente que estivo alí volve. Aqueles nenos que no seu día celebraron a súa comuñón, volven pasados os anos a contratar a súa voda: “Despois de 20 anos aínda se seguían a lembrar do requeixo que comeran na súa comuñón“.
 {{ :1_antecedentes:4_juana-permuy-vilasuso-2.jpg?700 |}}
 </WRAP>
+\\
+==== Tasina Pisonero Ramos ====
+<WRAP center round box 95%>
+{{ :1_antecedentes:5-tasina-pisonero-ramos.jpg?500 |}}
+Coñecida como "Tasina", Anastasia Pisonero Ramos nace no ano 1929 en Villalón de Campos, Valladolid.
+Estudou en Vigo, onde chegou con nove anos. Alí estivo no colexio das Carmelitas ata os 16. Posteriormente, trasládase a Pontevedra. E alí, cursando unhas materias de Maxisterio, é onde coñece o seu marido.
+Casou con 21 anos, pero xa estaba exercendo de mestra en Tui.
+O seu marido, Viriato, procedía dunha familia modesta. El tiña un comercio de confección en Pontevedra cun tío seu, pero ao casar independízase e a parella decide poñer un comercio en Ordes.
+Eran coñecedores das feiras que había alí, pero tamén sabían que non había nada de comercio, e consideraron que sería unha boa idea establecer o negocio naquela comarca. Aquela idea empresarial causou revolución na zona. A forma de levar o negocio era innovadora e o escaparate era inmellorábel.
+Comezaron coa súa etapa de fabricantes a partir da compra dunha máquina e a contratación de dúas rapazas para que Tasina as dirixise. Propuxéranlle dar clases particulares, pero preferiu seguir os pasos do seu marido, e así naceu a combinación entre comercio e produción.
+Quería chegar a medrar o suficiente como para satisfacer toda a demanda que vían que ía xurdindo. Por aqueles tempos, 60 prendas parecéralles unha loucura.
+Foi o paso definitivo cara ao traballo automatizado. Tasina esixíase a ela mesma, e transmitíao á súa xente.
+Sempre foi unha persoa con moita iniciativa Co afán de atopar novas cousas non dubidaba en viaxar a sitios como París ou Alemaña para coñecer os avances do sector noutros países. Non tiña ningún inconveniente en ir ao estranxeiro a mercar maquinaria.
+"O primeiro ‘eslabón’ foi o primeiro cliente; logo correuse a voz e veu todo rodado". Había moitísimos pedidos e chegou a ter ao redor de 500 empregados. Un numeroso cadro de persoal no que as mulleres sempre superaron aos homes.
+A demanda de man de obra para a empresa causou unha auténtica revolución na comarca. As mulleres da zona, naqueles tempos, case non sabían as primeiras letras e levaban unha vida moi dura no campo. A maioría tiñan unhas mans tan rudas que era moi difícil adestralas para un traballo máis delicado: “Para elas foi unha liberación, ata o punto de que preferían vir tamén os sábados porque nas súas casas as obrigaban a ir ao campo, e non querían”.
+A empresa Viriato, resultou como unha escola para as persoas que alí traballaban, e sempre se sentiu responsábel dos seus traballadores. Tanto Tasina como o seu marido coñecían a todos persoalmente: “A el encantáballe incentivar a aqueles que lle respondían ben", conta Tasina.
+O que na actualidade é Viriato, S. A., foi unha escola para moitísima xente.
+Tasina sempre foi unha persoa moi versátil no seu traballo, e tanto se encargaba da mostraxe coma dos provedores ou do persoal. Ademais realizaba viaxes para ver os avances que había en países como Escocia, Alemaña e Italia, e para traer materia prima.
+A súa meta a seguir foi que o home se sentise como unha muller máis no gremio téxtil. Dalgún xeito adiantouse aos tempos da igualdade.
+A xente naqueles tempos respondía moi ben no seu traballo: “A orde chegou soa, foime moi fácil dirixilos. A orde xeraba orde".
+Tratábase dun colectivo que non tivera sorte na vida, e que ante a oportunidade que se lles brindou, dérono todo. O patrimonio humano en Viriato foi moi importante: “Se non fose por esta xente e a súa forma de facer, Viriato non existiría". Había bo ambiente e moita colaboración. Chegaron a facer 5.000 prendas diarias.
+O lema de Viriato era “Vendemos moito porque vendemos barato, e vendemos barato porque vendemos moito”.
+Tasina ten nove fillos. O primeiro con 22 anos e o último aos 43.
+De xeito anecdótico, lembra que nunha ocasión un dos seus clientes, cando Tasina estaba embarazada, díxolle: "Aquí hai produtividade por todos os lados".
+Conta tamén que espertaba malestar entre as amas de casa, porque para elas as mellores empregadas eran as rapazas, e estas se encontraban todas empregadas por Tasina na súa fábrica.
+Dona Tasina foi recoñecida como filla adoptiva de Ordes, e co Escudo de Ouro de Pontevedra (sen ser galega).
+Na actualidade goza da compañía dos seus fillos e dos seus 18 netos, cos que se entende á perfección.
+{{ :1_antecedentes:5-tasina-pisonero-ramos-2.jpg?600 |}}
+</WRAP>
+\\
+==== Ángeles de la Iglesias Daviña ====
+<WRAP center round box 95%>
+{{ :1_antecedentes:6_angeles-de-la-iglesia.jpg?500 |}}
+Nacida en Gondomar, provincia de Pontevedra, a súa infancia pásaa en Santiago de Compostela, e con escasos oito anos trasládase á Coruña, cidade que verá a súa evolución como muller e empresaria. Sendo estudante coñece o que será o seu marido, pai dos seus tres fillos e socio no ámbito profesional durante toda a súa vida. No ano 1955, con 17 anos, comeza a súa traxectoria empresarial no sector de hostalería, na empresa do seu esposo a churrería Irmáns da Barreira, aínda que non é ata o ano 1959 cando empeza a pagar o equivalente á actual "licenza fiscal" pola actividade de "alimentación" (grupo de Masas Fritas), e que lle permitía adquirir materia prima por ela mesma.
+En 1961 aparece xa como cotitular co seu esposo do Café Atalaya, un histórico da cidade da Coruña situado nos céntricos Xardíns de Méndez Núñez, e tamén como cotitular do Café Terminal, situado na mesma localización dende 1963 ata 1974. A partir de 1983, o Atalaia trasládase do emprazamento orixinal á zona de Elviña, e segue rexentándoo ata 2005, ano no que se xubila, aínda que siga sendo a súa titular.
+É no ano 1983 cando, pola súa traxectoria persoal e profesional, é chamada para formar parte das listas electorais municipais e será elixida como concelleira pola Coruña, cargo que mantén ata o ano 1995, e asume sucesivamente as delegacións de xardíns, iluminación e turismo.
+No ano 1988 decide diversificar a súa actividade e monta un salón de peiteado, Mayuly, aínda que a súa actividade principal seguirá sendo a hostalería, chegando a ter un cadro de persoal de 28 empregados.
+Paralelamente ás súas actividades profesionais e familiares, xa dende principios dos anos 60 participa activamente no ámbito asociativo, organizando e colaborando en diferentes congresos empresariais e impulsando a creación de todas as asociacións de empresarias de Galicia, incluída a Federación Autonómica FEGA.
+No ámbito do asociacionismo iníciase ao redor de 1961 como representante provincial do Sindicato Vertical polo grupo de Masas Fritas, formando parte nesas mesmas datas da sección económica deste e sendo vogal nacional.
+Máis adiante, en maio de 1971, convócase dende o Sindicato Vertical a varias empresarias para ser fundada a Asociación Española de Mulleres Empresarias (ASEME), da que será nomeada vicepresidenta. No ano 1973 foi nomeada presidenta.
+Acolléndose á nova Lei de asociacións de 1977, rexistra e inscribe os estatutos da Asociación de Empresarias da Provincia da Coruña (a primeira das asociacións provinciais que o leva a cabo), o cal fará posíbel que as outras asociacións provinciais se poñan en marcha.
+Con esta nova lei póñense en funcionamento as asociacións sectoriais e, no seu ámbito sectorial, será a primeira muller membro da Asociación de Hostalería, membro do seu comité executivo e da súa xunta directiva, constando inicialmente no seu Libro de Socios como membro número 13. Hoxe en día aparece como número 1.
+En 1983, utilizando como base o local da Asociación de Hostalería, impulsa a actualización dos estatutos da Asociación de Empresarias, que pasa a ter a súa denominación actual, Asociación de Empresarias da Coruña (AECO), e intégrase na Confederación de Empresarios da Coruña como organización sectorial en 1985. Ángeles será presidenta de AECO ata o ano 2007, pero continúa vencellada á entidade como membro da xunta directiva.
+O 27 e 28 de abril de 1989 celébrase na Coruña, o I Congreso Galego de Empresarias, coa presidencia da Condesa de Fenosa e a asistencia de persoeiros como o presidente de a Xunta de Galicia, don Fernando González Laxe, así como diversos conselleiros e o alcalde da Coruña, don Francisco Vázquez.
+Nese congreso, a instancias de Ángeles como presidenta de AECO, acórdase a constitución e posta en funcionamento da Federación de Empresarias de Galicia. Constará na súa creación como presidenta en funcións ata a asemblea constituínte do ano 1991, ano no que FEGA pasa a ser membro da Confederación de Empresarios de Galicia. Máis adiante, Ángeles será presidenta electa de FEGA dende marzo de 2000 ata marzo de 2006.
+En 1991 é elixida membro contador do comité executivo da CEC, e actualmente é membro da súa xunta directiva. Nese mesmo ano, pasa a formar parte do pleno da Cámara de Comercio, Industria e Navegación da Coruña, ata hoxe en día, e posúe nesta a presidencia da Comisión de Turismo.
+No ano 2006 pon en marcha un novo proxecto asociativo, a Federación Provincial de Asociacións Comarcais de Empresarias, Profesionais e Emprendedoras da Coruña (FEDACEPE), entidade na que esta muller, xa bisavoa, mantén unha enerxía infinita e continúa apoiando o labor das empresarias e difundindo entre as mulleres a cultura emprendedora da que ela é un bo exemplo.
+{{ :1_antecedentes:6_angeles-de-la-iglesia-2.jpg?700 |}}
+{{ :1_antecedentes:6_angeles-de-la-iglesia-3.jpg?700 |}}
+</WRAP>
+\\
+==== Mª Teresa Vidal Gallego ====
+<WRAP center round box 95%>
+{{ :1_antecedentes:7_charo-vidal.jpg?500 |}}
+“Charo” para os seus amigos e a “empresaria” para moitos. Viguesa orgullosa e comprometida, de forte carácter e ademáns señoriais, visionaria nos grandes temas e esquecediza nas “pequenas cousas”, dona Charo, como case todo o mundo a chama, naceu no ano 1926 e é nai de cinco fillos.
+Charo é unha muller impaciente, como adoitan ser as persoas de gran altura intelectual e cultural, pero soubo compensar esa impaciencia cunha inmensa capacidade de reflexión e persuasión. Comprende as circunstancias pero non as quere entender: quere cambialas.
+Pódese dicir que se iniciou na actividade empresarial dun xeito un pouco accidental. Tras cursar estudos de Bacharelato universitario, o seu desexo de estudar Ciencias Exactas veuse truncado por non existir esa carreira na comunidade autónoma galega. O seu pai, home adiantado para os seus tempos, decide, no entanto, non enviala lonxe por temor que case e quede noutra cidade e ela decide estudar Maxisterio e no tempo libre axuda na empresa familiar, Santiago Vidal Gimeno, S. A., fundada no ano 1912, dedicada ao subministro de material eléctrico por miúdo e a taller eléctrico.
+No ano 1942 incorpórase definitivamente á empresa, onde desenvolve un dos seus principais talentos: a capacidade de relación, encargándose das relacións públicas, licitacións, concursos e relacións cos provedores. Visionarios e pioneiros, son os primeiros en empregar a fluorescencia na iluminación pública e conseguen facer toda a instalación eléctrica tanto na fábrica piloto coma na primeira factoría de Citroën en Vigo.
+Dende o ano 1955, no que nace a súa primeira filla, compaxina as tarefas do fogar co seu traballo na empresa. Sempre di que, dende ese ano, non volveu ir ao cine pola tarde.
+Considérase unha pioneira no campo da igualdade, xa que, se ben procede dun sector profundamente masculinizado no que as mulleres, especialmente neses anos, non tiñan moita cabida, sempre foi ben tratada polos seus compañeiros, tanto de profesión como das diferentes entidades públicas e privadas coas que trataba, con respecto e amizade, sentíndose sempre como unha máis. Ela sabe ben do que fala, xa que foi a única muller na directiva nacional da Asociación de Mayoristas de Material Eléctrico, así como unha dos primeiros membros da Confederación de Empresarios de Pontevedra, xunto con outra muller, Mª del Carmen Alonso Casás, procedente da industria do vidro.
+Nestes anos, a empresa foi evolucionando, centrándose máis no sector privado, na distribución por xunto e abandonando o taller eléctrico. Foi a primeira en conseguir que o Concello de Vigo aceptara avais como fianza nas licitacións públicas en lugar da entrega de cartos en efectivo que quedaban depositados en caixas de caudais, igual que foron os primeiros en conseguir pór en práctica para os provedores de Citroën que se estaba a instalar na cidade para que se admitiran liñas de créditos especiais.
+Dende hai 20 anos, gran parte do seu esforzo está vencellado coa asociación de empresarias que preside dende a súa Fundación. Dándolle esta asociación a maior satisfacción ao acadar a baixa maternal para as mulleres traballadoras, que salvaban así un importante escollo para a súa contratación por parte do empresariado e conseguindo que esta baixa se aplicara na comunidade autónoma galega un ano antes que no resto do Estado.
+Tamén traballou dende sempre pola defensa do traballador autónomo, continuando neste campo co labor xa iniciado polo seu pai, xunto con outros traballadores do sector do metal. Este labor concretouse na súa presenza no pasado ano na sinatura, xunto co ministro de Traballo, Jesús Caldera, e representantes de sete organizacións nacionais de traballadores autónomos, entre elas Caype, do anteproxecto do Estatuto do Traballador Autónomo antes do seu paso a Cortes.
+A pesar da súa xubilación, dona Charo segue sendo na actualidade unha persoa activa nos ámbitos de representación e decisión:
+  * Membro fundador  de la Confederación de Empresarios de Pontevedra (CEP).
+  * Presidenta da Asociación Provincial de Empresarias de Pontevedra (APE).
+  * Presidenta da Asociación de Comerciantes e Autónomos de Pontevedra.
+  * Vicepresidenta da Federación de Empresarias de Galicia (FEGA), donde foi presidenta ata o ano 2000.
+  * Vicepresidenta da Organización de Mleres Empresarias  e de Xerencia Activa (OMEGA).
+  * Presidenta de Comercio Interior da Cámara de Comercio, Industria e Navegación de Vigo.
+  * Vicepresidenta da Federación Provincial de Comercio de Pontevedra.
+  * Vicepresidenta da Asociación de Comerciantes de Vigo.
+  * Delegada na provincia de Pontevedra da Federación de Autónomos de Galicia (FEAGA).
+  * Presidenta da Asociación de  Mayoristas de Material Eléctrico da provincia de Pontevedra (ASOMATEL) Galicia-Sur.
+  * Presidenta da Fundación Galega da Muller Emprendedora (FUGAME).
+  * Medalla de Plata de Galicia no ano 2000.
+  * Viguesa distinguida no ano 1997.
+{{ :1_antecedentes:7_charo-vidal-2.jpg?700 |}}
+{{ :1_antecedentes:7_charo-vidal-3.jpg?700 |}}
+</WRAP>
+\\