Herramientas de usuario

Herramientas del sitio


Action unknown: siteexport_addpage
maria_casares

Anexos / Concepción Arenal

Unha muller libre


“Todo o que sei é que Galicia é, quizais, o único lugar en España onde unha muller soa e solteira, cigarrera de profesión (a súa avoa), podía acometer a fazaña a comezos do século XX nunha cidade de provincias española, de traer ao mundo tres fillos dun mesmo home, casado noutra parte, e crialos. Conservando o respecto dos seus paisanos”

A María Casares coñécella e recoñece hoxe en día máis como a amante de Albert Camus que como a gran actriz que foi na Francia da posguerra. O éxito do seu epistolario con Camus, publicado en novembro de 2017, tivo unha dobre consecuencia, algo paradoxal: por unha banda, reforzou e reactualizado esa fama de amante de Camus pero, por outra, confirmou a riqueza intelectual e humana desa relación, outorgando á actriz de orixe española, nacida como María Vitoria Casares Pérez, unha condición moito máis complexa que a de querida clandestina.

La lectura de las cartas de Casares prueba que fue, ante todo, una mujer libre, independiente, que supo desarrollar una gran carrera artística en un país que no era el suyo.


Imprescindibles fíxase na actriz María Casares. Unha adolescente da Coruña que conseguiu con tesón entrar no Conservatorio de Arte Dramática de París e a partir dese momento construíu unha carreira brillante no teatro e o cinema repleta de galardóns. O exilio marcou a súa historia e tamén as súas paixóns.

Ver e escoitar a María Casares, aínda nunha pantalla de televisión, é unha experiencia intensa, emocionante. Vela en directo, no mesmo escenario, como a actriz Tina Sainz, ou desde a butaca, como o director teatral Lluís Pasqual, acrecenta a emoción. A actriz naceu na Coruña en 1922 e ser filla de Santiago Casares Quiroga, o xefe do goberno o día do golpe de estado de xullo do 36 marcoulle para sempre. Tivo que saír ao exilio coa súa nai e empezar de cero en París, onde tamén sufriron a ocupación alemá durante a II Guerra Mundial.

Durante a súa vida traballou cos autores e directores de teatro e cinema máis importantes da escena francesa, incluído o amor da súa vida, o escritor e nobel Albert Camus, como relata no documental a súa filla Catherine Camus. Personaxes crave como o director Jorge Lavelli lembran como se enfrontaba ao escenario; e a biógrafa de Casares, María Lopo ou a catedrática de teatro na Royal Central School da Universidade de Londres, María Delgado, desmenuzan momentos cruciais na súa vida.

Filla de republicanos españois –o seu pai é Santiago Casares Quiroga, avogado, ex Xefe de goberno baixo a Presidencia de Manuel Azaña, que tivo que dimitir o 18 de xullo de 1936 co golpe do xeneral Franco–, María naceu o 21 novembro de 1922 na Coruña (Galicia). Realizou os seus estudos nun colexio da súa cidade natal e logo en Madrid, onde empezara xa a facer teatro. A familia refuxiouse en París en novembro de 1936, instalándose nun hotel da rue de Vaugirard.

A nova María seguiu estudando no Liceo Victor Duruy, onde aprendeu o francés. Casares contou con moitos detalles e unha gran sensibilidade a súa traxectoria tan singular na súa autobiografía Résidente privilégiée ( Fayard, 1980): a súa infancia na Coruña, os anos de residencia en Madrid antes da Guerra Civil, a saída para París en 1936, aos 14 anos, e a súa nova vida en Francia, país no cal vai permanecer ata a súa morte en 1996, aos 74 anos.

O título dos seus recordos é unha referencia evidente á tarxeta de residente en Francia, outorgada polo goberno francés aos refuxiados, a partir de 1945, que ela recibiu ao serlle concedida a nacionalidade francesa, en 1975. Volverá a España en 1976 para interpretar O espantallo, de Rafael Alberti, logrando triunfar, por fin, no seu país de nacemento.


O exilio de María Casares

O teatro, a pasión de María Casares

María Casares, unha muller libre máis alá de Camus

Unha muller de premio


Non en balde os premios que recoñecen cada ano, desde 1997, as artes escénicas en Galicia levan o seu nome e será sempre considerada como unha das máis grandes actrices europeas do século XX.

Entrou na Comédie Française e no Teatro Nacional Popular (TNP) - compañía pública con forte preocupación social - ademais de participar na creación e potenciamento do Festival de Avignon. En 1996, María Casares aceptou que os premios de teatro de Galicia levasen o seu nome, mais faleceu antes de que puidese celebrarse a primeira edición.

maria_casares.txt · Última modificación: 2024/02/22 19:20 por iagoglez