Diferencias

Muestra las diferencias entre dos versiones de la página.

--- mente_reaccionaria [2020/01/05 19:08] – creado isabel
+++ mente_reaccionaria [2024/02/22 19:17] (actual) – iagoglez
@@ Línea 1: / Línea 1: @@
-<fs large><fc #6495ed>**Anexos**  / Mente raccionaria</fc></fs>
+<fs large><color #6495ed>**Anexos**  / Mente raccionaria</color></fs>
 ===== A vida privada do poder =====
@@ Línea 24: / Línea 24: @@
 Desde que empezou a era moderna, os homes e as mulleres que estaban en posicións subordinadas manifestáronse contra os seus superiores no Estado, a Iglesia, o lugar de traballo e outras institucións xerárquicas. Uníronse baixo bandeiras diferentes -o movemento obreiro, o feminismo, o  abolicionismo, o socialismo- e gritaron  eslóganes distintos: liberdade, igualdade, dereitos, democracia, revolución. En practicamente todos os casos os seus superiores ofreceron resistencia, de forma violenta e non violenta, legal e ilegal, de modo aberto e encuberto. Estes avances e repregamentos da democracia conforman a historia da política moderna, ou polo menos una das súas historias.
-Este libro trata da segunda metade da historia, do repregamento: as manobras e as ideas políticas -chamadas conservadoras, reaccionarias,  revanchistas,  contrarrevolucionarias- - que crecen del e orixínano. Estas ideas, que ocupan o lado dereito do espectro político, fórxanse na batalla. Sempre foi así, polo menos desde que emerxeron por primeira vez como ideoloxías formais durante a Revolución francesa. **As batallas das que xorden non son entre nacións, senón entre grupos sociais, ou, en termos xerais, entre aqueles que teñen máis poder e aqueles que teñen menos. Para entender esas ideas, temos que entender a historia. <fc #800080>Porque iso é o que é o  conservadurismo: unha meditación, así como unha versión teórica, sobre a experiencia de ter o poder, velo ameazado e tentar recuperalo de novo</fc>**.
+Este libro trata da segunda metade da historia, do repregamento: as manobras e as ideas políticas -chamadas conservadoras, reaccionarias,  revanchistas,  contrarrevolucionarias- - que crecen del e orixínano. Estas ideas, que ocupan o lado dereito do espectro político, fórxanse na batalla. Sempre foi así, polo menos desde que emerxeron por primeira vez como ideoloxías formais durante a Revolución francesa. **As batallas das que xorden non son entre nacións, senón entre grupos sociais, ou, en termos xerais, entre aqueles que teñen máis poder e aqueles que teñen menos. Para entender esas ideas, temos que entender a historia. <color #800080>Porque iso é o que é o  conservadurismo: unha meditación, así como unha versión teórica, sobre a experiencia de ter o poder, velo ameazado e tentar recuperalo de novo</color>**.
 A pesar das diferenzas reais que existen entre eles, os traballadores dunha fábrica parécense ás secretarias dunha oficina, aos campesiños dunha leira, aos escravos dunha plantación -mesmo ás mulleres no matrimonio- en que todos eles viven e traballan en condicións de poder desigual. Sométense e obedecen en atención ás esixencias dos seus xerentes e os seus amos, os seus maridos e os seus señores. Son disciplinados e castigados. Fan moito e reciben pouco. Ás veces a súa sorte é libremente elixida -os traballadores asinan contratos cos seus empregadores, as esposas cos seus maridos-, pero a súa vinculación poucas veces éo. Que contrato, despois de todo, podería detallar as reviravoltas, as dores diarias e o sufrimento continuado dun traballo ou un matrimonio?
@@ Línea 30: / Línea 30: @@
 Ao longo da historia dos Estados Unidos, **o contrato serviu a miúdo como conduto para unha  coerción e restrición imprevistas, en particular en institucións como o lugar de traballo e a familia, onde os homes e mulleres pasan unha gran parte da súa vida**. Os xuíces, favorables aos intereses dos empregadores e os maridos, interpretaron que <wrap hi>os contratos de traballo e matrimonio contiñan toda clase de cláusulas non escritas de servidume que tanto as esposas como os traballadores consentían tacitamente, aínda que non tivesen coñecemento delas ou desexasen estipulalas doutro xeito</wrap>.
-**Ata 1980, por exemplo, era legal en todos os estados da Unión [EEUU] que un marido violase á súa esposa. A xustificación remóntase a un tratado de 1736 do xurista inglés  Matthew Ale.** Cando unha muller casa, argumentaba Ale, acepta implicitamente “entregarse deste xeito [ sexualmente] ao seu marido”. Trátase dun consentimento tácito, aínda que inconsciente, “do que non se pode retractar” mentres dure a unión. Nunha data tan avanzada como 1957 -na época da  Warren  Court-, un tratado legal estándar podía dicir: “Un home non comete violación ao ter relacións sexuais coa súa esposa legal, aínda que o faga pola forza e contra a súa vontade”. Se unha muller (ou un home) tentaba incluír no contrato matrimonial o requisito do consentimento explícito para que houbese sexo, os xuíces estaban legalmente obrigados a ignorar ou invalidar esa petición. O consentimento implícito era un trazo estrutural do contrato que ningunha das partes podía alterar. Como a opción do divorcio non estivo amplamente dispoñible ata a segunda metade do século  XX, **<fc #800080>el contrato matrimonial condenaba ás mulleres para ser escravas sexuais dos seus maridos</fc>**.
+**Ata 1980, por exemplo, era legal en todos os estados da Unión [EEUU] que un marido violase á súa esposa. A xustificación remóntase a un tratado de 1736 do xurista inglés  Matthew Ale.** Cando unha muller casa, argumentaba Ale, acepta implicitamente “entregarse deste xeito [ sexualmente] ao seu marido”. Trátase dun consentimento tácito, aínda que inconsciente, “do que non se pode retractar” mentres dure a unión. Nunha data tan avanzada como 1957 -na época da  Warren  Court-, un tratado legal estándar podía dicir: “Un home non comete violación ao ter relacións sexuais coa súa esposa legal, aínda que o faga pola forza e contra a súa vontade”. Se unha muller (ou un home) tentaba incluír no contrato matrimonial o requisito do consentimento explícito para que houbese sexo, os xuíces estaban legalmente obrigados a ignorar ou invalidar esa petición. O consentimento implícito era un trazo estrutural do contrato que ningunha das partes podía alterar. Como a opción do divorcio non estivo amplamente dispoñible ata a segunda metade do século  XX, **<color #800080>el contrato matrimonial condenaba ás mulleres para ser escravas sexuais dos seus maridos</color>**.
 Unha dinámica similar funcionaba nos contratos de traballo: os traballadores aceptaban ser contratados polos seus empregadores, pero ata o século  XX ese consentimento abarcaba, segundo os xuíces, condicións de servidume implícitas e irrevogables; ademais, a opción de abandonar o posto era moito menos accesible, tanto en termos legais como prácticos, do que se podía pensar.
@@ Línea 40: / Línea 40: @@
 (…) Ben entrado o século  XX, **os xuíces denunciaron aos traballadores  sindicados por formular as súas propias definicións dos dereitos e recompilar o seu propio rexistro de regras** das fábricas. Estes traballadores, sinalaba unha corte federal, víanse como “expoñentes dunha lei máis elevada que a que […] administran os tribunais. Segundo declarou o Tribunal Supremo, estaban a exercer “poderes que só pertencen ao goberno”, constituíndose como “un tribunal autodesignado” de lei e orde.
-**O conservadurismo é a voz teórica deste ánimo contra a capacidade de acción das clases subordinadas**. É o encargado de achegar un argumentario consistente e profundo que xustifique por que non se debería permitir que os estamentos máis baixos exerzan a súa vontade independentemente, por que non se lles debería permitir gobernarse a si mesmos nin dirixir a comunidade política. **<fc #800080>La submisión é o seu primeiro deber; a capacidade de acción é unha prerrogativa da elite</fc>**.
+**O conservadurismo é a voz teórica deste ánimo contra a capacidade de acción das clases subordinadas**. É o encargado de achegar un argumentario consistente e profundo que xustifique por que non se debería permitir que os estamentos máis baixos exerzan a súa vontade independentemente, por que non se lles debería permitir gobernarse a si mesmos nin dirixir a comunidade política. **<color #800080>La submisión é o seu primeiro deber; a capacidade de acción é unha prerrogativa da elite</color>**.
 Aínda que se afirma a miúdo que a esquerda defende a igualdade e a dereita a liberdade, esta noción expón mal o verdadeiro desacordo entre a unha e a outra. Historicamente, os conservadores favoreceron a liberdade para as clases máis elevadas e restricións para os estamentos máis baixos. **O que ao conservador desagrádalle da igualdade, noutras palabras, non é que ameace a liberdade, senón que esta esténdase. Porque nesa extensión vese unha perda da súa propia liberdade**. “Todos estamos de acordo con respecto a nosa propia liberdade”, declarou Samuel Johnson. “Pero non estamos de acordo con respecto a a liberdade dos demais: cando nós conseguímola, outros a deben perder na mesma proporción. Creo que non temos moitos desexos de que a masa teña a liberdade de gobernarnos”.
@@ Línea 48: / Línea 48: @@
 <blockquote>Se as mulleres e os traballadores posúen suficientes recursos económicos para tomar decisións independentes, terán a liberdade de non obedecer aos seus maridos e empregadores (…) Para o conservador, a igualdade entraña algo máis que unha redistribución de recursos, oportunidades e resultados, aínda que iso tamén lle desagrada. O que a igualdade significa en último termo é a rotación no poder.</blockquote>
-(…) Os políticos e os partidos falan de constitución e emendas, de dereitos naturais e privilexios herdados. Pero o tema real das súas deliberacións é a vida privada do poder. **<fc #800080>“Este é o secreto das oposicións á igualdade da muller no Estado”</fc>**, escribió [[https://es.wikipedia.org/wiki/Elizabeth_Cady_Stanton|Elizabeth Cady Stanton]]. **<fc #800080>“Os homes non están preparados para recoñecelo en casa”</fc>**.
+(…) Os políticos e os partidos falan de constitución e emendas, de dereitos naturais e privilexios herdados. Pero o tema real das súas deliberacións é a vida privada do poder. **<color #800080>“Este é o secreto das oposicións á igualdade da muller no Estado”</color>**, escribió [[https://es.wikipedia.org/wiki/Elizabeth_Cady_Stanton|Elizabeth Cady Stanton]]. **<color #800080>“Os homes non están preparados para recoñecelo en casa”</color>**.
 </WRAP>