Diferencias

Muestra las diferencias entre dos versiones de la página.

--- metodoloxia [2019/12/11 15:59] – [Máxima promiscuidade entre métodos] isabel
+++ metodoloxia [2024/02/22 19:21] (actual) – iagoglez
@@ Línea 1: / Línea 1: @@
-<fs large><fc #6495ed>**Indagar desde o cotián**  / Metolodoxía</fc></fs>
+<fs large><color #6495ed>**Indagar desde o cotián**  / Metolodoxía</color></fs>
+{{http://wiki.de-mudanza.net/esp/lib/exe/fetch.php/0_presentacion:informacion-conocimiento-visionn1.jpg?300 |}}
+===== A esencia =====
+----
+==== Analoxías e diferenzas ====
+<WRAP center round box 95%>
+**[[http://de-mudanza.net/2016/01/dialogar-la-memoria-para-huir-del-posibilismo-abstracto/|Dialogar a memoria para fuxir do  posibilismo abstracto]]**
+{{ http://wiki.de-mudanza.net/esp/lib/exe/fetch.php/1_de-datos-a-relatos:pensar.jpg?200|}}**Tradición**. “O auténtico educador traballa coa herdanza recibida. Examínaa, critícaa, a mellora, a limpa, traspásaa ás seguintes xeracións nas mellores condicións… ao concepto de tradición sucedeulle como o de autoridade, que estaba fortemente contaminado e iso  retraía a moita xente do seu emprego”
+**Memoria**. “A memoria é aquilo que permanece, pero non debe permanecer estática e, por tanto, morta. Ha de ser un dialogo a través do tempo… no momento en que un materializa esa memoria en palabras, se  exterioriza respecto a nós… A memoria non trata de demorarse no pasado senón de volver medirse con el, de dialogar con el e, por tanto, se uno de verdade dialoga, ha de correr o risco de deixarse sorprender pola resposta”
+**Saber dun mesmo**. “un texto  famosísimo de Aristóteles que di que cando un quere verse, descubrirse, ten que mirarse nun espello. Pero cando un quere de verdade saber quen é, debe mirarse nun amigo, porque o amigo é outro eu, un  álter ego … isto ten moito que ver … coa elaboración viva do recordo”
+**Vixilancia práctica**. “Non basta con dicir “si se pode”; hai que dicir a continuación “que” se pode. Se non, estaremos inmersos nun  posibilismo abstracto
+</WRAP>
+\\
+==== Resumo  Vs. Síntese ====
+<WRAP center round box 95%>
+**[[http://informaciongalicia.net/2014/06/anotaciones-para-nuevas-realidades-xx-la-sintesis-entrana-tesis/|Sen tese non hai síntese]]**
+En asuntos do audiovisual escóitase a miúdo iso de “sóbranlle 20 minutos”, pero é unha cuestión de gramática. Porque si, **a gramática audiovisual pasa necesariamente pola síntese o que significa saber “que historia queremos contar”.**
+<blockquote>**A síntese é unha construción. O resumo é unha compilación diminuída**. A síntese entraña tese.
+  * O resumo é unha selección de partes articuladas en pequeno formato. A síntese é un relato propio que parte da análise máis que do esforzo redutor.
+  * A síntese é  poliédrica, o resumo é unha suma de partes.
+**Ante a xestión da complexidade requírense boas sínteses e non, simplemente, resumos.** O Big Data fará imposibles os resumos e fará imprescindibles as sínteses.
+  * Os resumos levarían á parálise por análise. As sínteses implican dixestións que anteceden e oriéntanse ás decisións
+  * As sínteses son a resposta á complexidade, os resumos son a resposta á extensión.
+</blockquote>
+**[[http://informaciongalicia.net/2014/01/anotaciones-para-nuevas-realidades-xix-sintesis-en-la-complejidad/|Síntese na complexidade]]**
+Poder ver o que se debuxa máis aló dos muros densos da complexidade implica saber ler os trazos grosos da complexidade e recompoñelos para construír novas sínteses
+  * **As sínteses máis potentes exprésanse con brevidade e sinxeleza pero sen simplezas**.
+  * Para crear síntese hai que manter viva a  autoexigencia da aprendizaxe, a procura constante das inspiracións que se filtren en axendas saturadas
+</WRAP>
+\\
+==== Menos engadir e MAIS reformular ====
+<WRAP center round box 95%>
+<blockquote>Quen facemos a historia das mulleres non tratamos de poñer un suplemento á historia, tratamos de reformular a historia, cremos que a inclusión das mulleres na historia obriga a repensar a historia en conxunto, queremos unha historia da humanidade, unha historia que non fale só dos homes.</blockquote>
+Isto dicía [[https://es.wikipedia.org/wiki/Gloria_Nielfa|Gloria Nielfa]] no seu discurso da cerimonia en que foi recoñecida co premio Clara Campoamor.
+<fs medium>**[[familia#maria_telo_y_la_reforma_del_codigo_civil|María Telo]]**</fs>
+[[http://campus.usal.es/gabinete/comunicacion/Discurso_Maria_Telo.pdf|Discurso María Tello, nomeamento Doutora  Honoris na Universidade de Salamanca]]
+\\
+<html> <center>
+<iframe src="http://docs.google.com/gview?url=http://economia.enigualdade.com/PDFS/Discurso_Maria_Telo.pdf&embedded=true" style="width:600px; height:600px;" frameborder="0"></iframe>
+</center> </html>
+\\
+</WRAP>
+===== Coñecemento conversacional =====
+----
+<WRAP center round box 95%>
+Considerando que o contexto é, por definición, pura dinámica de cambio, o problema dos puntos de vista é que tendemos a esquecer que o seu proceso de construción é, en gran medida, circunstancial. É dicir, unha vivencia persoal pero altamente dependente do todo que nos rodea e que afrontamos de diferentes maneiras:
+<blockquote>É nos detalles no que nos delatamos as persoas. Aos feitos importantes poucas veces chegamos por vontade propia, adoitan ser as circunstancias as que nos empuxan, por iso non serven para definirnos como persoas ([[http://elclubdelosdomingos.com/musica-blanca/|Música Blanca]])</blockquote>
+Con todo, nese traxecto que empeza e termina na reflexión persoal, a habilidade para **facer achados ten menos que ver co talento que con ser capaces de explorar e cambiar o propio punto de vista** e, para iso, non hai metodoloxía máis potente que a que nos lembraba Jorge  Wagensberg: //Conversar é unha boa idea porque, en xeral, non ignoramos o mesmo//.
+Sen ter en conta os elos nos que se tece a nosa faceta máis social, manterse ao día é complicado porque o [[http://www.enpalabras.com/blog/2014/09/el-futuro-del-progreso/|vertixe do progreso]] balancéanos entre nostalxias e apocalípticos prognósticos. E, con todo, a cidadanía búscase a vida.
+<fs medium>**É correcto falar de comunidades emprendedoras?**</fs>
+Baixo o verniz de modernidade dos novos conceptos que xorden ao redor da innovación social, as estruturas de goberno se  parapetan con ríxidos enfoques  solucionistas e arcaicos.
+Cando parecía que as cidades se ían a converter nos novos centros de poder, as tecnoloxías transforman os límites da xeografía e as conversacións permítennos rescatar o coñecemento e o espírito emprendedor que sempre estivo aí.
+As  comuniddades son esa [[http://www.enpalabras.com/blog/2015/10/desbloquear-el-conocimiento-deen-las-ciudades/|maquina viva e imperfecta]] chea de historias, pero estas historias non son da cidade, senón das persoas. Por iso, como [[http://juanfreire.com/que-educacion-necesitamos-5-estrategias-esenciales/|di Juan Freire]], a innovación ciudadana ten que traballar con enfoques inclusivos:
+<blockquote>... mentres a innovación convencional utiliza métodos de diagnóstico baseados en expertos para a comprensión dos problemas que aborda, <wrap hi>a innovación cidadá desenvolve mecanismos de escoita baseada na inmersión e participación activa</wrap>.</blockquote>
+<fs medium>**Cine & Investigación**</fs>
+Dicía Orson Welles que //«se queres un final feliz, depende de onde acabe a historia»//. Con todo, **cando tratas de  guionizar a realidade a través da historia das persoas, a mirada narrativa necesita deterse nalgunhas ambigüidades e preguntas sobre**
+  - Como se constrúe a normalidade.
+  - Como encaixa o día a día no progreso.
+  - De onde sae a innovación.
+Cando falamos de comunidades non hai un único protagonista senón diferentes niveis que interactúan, mesmo sen intención ou coñecemento previo, porque o auténtico protagonismo corresponde aos elos. Non hai unha orde que permita definir a relación causa/efecto, hai que empezar nalgún punto do relato e deixar que se desenvolvan os diferentes fíos dos verdadeiros actores de/na vida pública: **Persoas que son actrices que son personaxes que son persoas**.
+</WRAP>
+===== Enfoques de investigación  =====
+----
+==== A importancia de ser ====
+<WRAP center round box 95%>
+[[http://enigualdade.com/2016/01/17/enfoques-de-investigacion-la-importancia-del-ser/|{{ http://economia.enigualdade.com/esp/lib/exe/fetch.php?w=500&tok=671a76&media=3_anexos:mujeres-oeste.jpg?500 |}}]]
+<blockquote>a importancia do ser como tal, sexa feminino ou masculino</blockquote>
+[[http://www.goodreads.com/author/show/248793.Lillian_Schlissel|Lillian Schlissel]] é profesora emérita da Universidade de  Brooklyn- CUNY, onde foi directora de estudos americanos e actualmente é membro do consello de redacción de Estudos en  American  Jewish Literatura. A súa metodoloxía de investigación da historia baseouse na observación e escoita activa do pequeno, das historias persoais, a través das que tentaba debuxar patróns e experiencias comúns que non se adoitan recoller nos tratados de historia.
+Os seus libros inclúen Diarios da viaxe cara ao Oeste da Muller; Far  From Home: Familiares de viaxe cara ao Oeste, escrito con  Gibbens  Byrd e Elizabeth  Hampsten, Mujeres de Occidente, as súas terras e as súas vidas.  Schlissel  e está a traballar nunha historia de cinco mulleres de  vaudeville americano.
+Para o seu libro de «Diarios de viaxe», analizou case 100 diarios desas mulleres pioneiras e atopou algúns patróns comúns:
+  - A maioría das mulleres fixeron esas viaxes en contra da súa vontade, abandonando os seus fogares e familias por decisión imposición dos seus maridos.
+  - Unha de cada cinco mulleres estaba xa embarazada cando iniciou a viaxe e a inmensa maioría seguiron parindo sen tempo para parar. En moitos casos con familias mesmo de 10 fillos.
+O mesmo enfoque de investigación foi utilizado anteriormente por [[https://es.wikipedia.org/wiki/Elizabeth_Fries_Lummis_Ellet|Elizabeth Fries Lummis Ellet]] (1818-1877), s iendo a primeira historiadora en escribir  extensivamente sobre a relación das mulleres coa Revolución Americana.
+<blockquote>Cría que as mulleres daban forma á historia coa súa influencia, o que se facía con «sentimento». Cría que era tan difícil de definir que declarou que «a historia non lle pode facer xustiza»</blockquote>
+Elizabeth publicou un número importante de libros de distintos xéneros, desde posuía, relatos históricos e descricións de viaxes e colaborou en distintos xornais locais. Pero a que foi posiblemente a súa obra máis importante foi sen dúbida unha ampla historia das mulleres durante a Guerra de Independencia dos Estados Unidos. A partir de cartas persoais, xornais e entrevistas a algunhas das protagonistas da contenda, expuxo a vida das mulleres mentres os homes loitaban na fronte, converténdose na primeira escritora e historiadora en dar voz á visión feminina da guerra.
+É dicir, en achegar para eliminar rumbos.
+A primeira edición saíu á luz en 1848, uns dous anos despois de iniciar o ambicioso proxecto. Os dous volumes das mulleres da revolución americana, convertéronse en tres en 1850 cunha edición de material adicional. Tal foi o éxito que tivo a obra e o recoñecemento da crítica.
+----
+Na miña lista de recomendacións pendentes está a [[http://www.plataformaeditorial.com/ficha/285/1/4360/historia-intima-de-la-humanidad.html|Historia íntima da humanidade]], de [[http://www.elcultural.com/revista/letras/Historia-intima-de-la-humanidad/35587|Theodore Zeldin]]: unha historia de persoas comúns e concretas coas que se examinan algunhas das cuestións que máis afectan e interesan ás xeracións actuais. Polo visto é unha obra excepcional que «convida á reflexión sobre as grandes e pequenas cuestións da vida cotiá e da relación entre homes e mulleres».
+Sen dubida, [[http://wiki.de-mudanza.net/esp/doku.php/historias_ciudadanas?s[]=historias&s[]=son&s[]=datos&s[]=alma|as historias son datos con alma]].
+</WRAP>
+==== "Cosa pensano le ragazze" ====
+<WRAP center round box 95%>
+[[http://elpais.com/elpais/2016/08/09/mujeres/1470743211_584006.html|Que pensan as mulleres?]]
+[[https://it.wikipedia.org/wiki/Concita_De_Gregorio|Concita de Gregorio]] (Pisa, 1963) é a única muller xornalista en Italia que conseguiu chegar a dirixir un medio nacional e unha das poucas no mundo en chegar a este posto. A súa experiencia á fronte de  L’ Unità (2008-2011), con todo, acabou de forma abrupta e viuse obrigada a facer fronte ás débedas e causas xudiciais dos que non se encargou a sociedade editora do histórico xornal fundado por  Gramsci ao entrar en bancarrota. “Tras marcharme, empezaron a chegarme citacións. Pegueime dous anos de tribunal en tribunal por noticias que publicaramos na era Berlusconi", explica alén do teléfono que aquilo se converteu case nun atentado contra a liberdade de prensa, "chegou a ser unha eliminación case física”.
+Tras a súa saída de  L’ Unità regresou á  Repubblica, onde decidiu “volver namorarse” do seu oficio e  redescubrir os motivos que no seu día a impulsaron a converterse en xornalista. Decidiu comezar un proxecto chamado Cousa  pensano lle  ragazze (Que pensan as mozas) no que mulleres de toda Italia explican por que lles gusta xogar a fútbol, cal é o secreto para levar 32 anos casada, o  hartazgo de ter que responder por que aínda non tes fillos e que é o que cambiarían nas súas vidas. Desde voces anónimas, ata públicas como Ada  Colau, colaboraron. Un blogue do que acabou saíndo un libro que foi número uno nas listas de vendas.
+Ademais das razóns persoais, outra razón impulsoulle a dar voz ás mulleres. “Moitas veces pedíanme artigos de opinión sobre os crimes de xénero. Evidentemente, os temas de mulleres só escríbenos as mulleres, hai machismo ata niso. E eu cada vez respondía que non era capaz de meterme na mente delas. É un tipo de xornalismo equivocado. O que habería que facer sería falar coas mulleres e escoitar que teñen que dicir”. Así que vendeu ao seu xornal a idea de comezar unha investigación sobre as ideas das mulleres. Unha proposta que foi rexeitada.
+Rebelouse e decidiu [[https://video.repubblica.it/cosa-pensano-le-ragazze|abordar o proxecto pola súa conta]]:
+<WRAP center round tip 85%>
+Chamei a dez coñecidas da miña contorna, a profesora dun dos meus fillos, unha amiga da infancia, a  verdulera e propúxenlles compartir este proxecto. Cada unha na nosa cidade e nas nosas viaxes usariamos o móbil para entrevistar con preguntas simples a mulleres de todas partes de Italia.
+Cando levabamos 500 vídeos contactaron comigo persoas da industria do cinema e a televisión. Entón volvín vendelo no meu xornal. Díxenlles: achégase o 8 de marzo e pedirédesme unha peza sobre o Día da Muller, eu vólvovos a propoñer esta idea e escoitar por centos de mulleres. Nós montaramos unha pequena produtora para xestionar todo e entón dixeron que si. Todo creceu moi rápido. As mulleres que foran entrevistadas pedían á súa vez entrevistar a máis, outras se gravaban a si mesmas e enviábannos os vídeos, ata unha moza en Arabia Saudita comezou a entrevistar as mozas do seu país.
+</WRAP>
+[[https://video.repubblica.it/cosa-pensano-le-ragazze|{{ http://economia.enigualdade.com/esp/lib/exe/fetch.php?w=500&tok=4cd1bc&media=3_anexos:que-piensan-las-chicas.jpg?500 |}}]]
+Na entrevista pregúntanlle se cre que algún dos problemas que tivo á fronte de  L’ Unità están relacionados co feito de ser muller, e teno moi claro:
+<blockquote>Gustaríame dicirche que non houbo ningunha diferenza que todos os directores sofren ataques, pero non podo. A diferenza está na calidade das críticas. Contra unha muller, aumenta a vulgaridade e os ataques á vida privada. Cuéstionase quen che poña aí, con quen estiveches para chegar a ese posto… Se ao final entenden que ti estás aí pola túa valía, identifícano como un fallo do sistema e entón tentan eliminarche. Chegaron [[http://www.liberoquotidiano.it/news/personaggi/1324067/Aldo-Grasso-contro-la-De-Gregorio---Madame-Bovary-del-progressismo-finto-sexy-.html|a chamarme Madame Bovary do periodismo…]]</blockquote>
+Talvez por iso di que o libro que naceu do proxecto está dedicado aos homes: //para que entendan que é a súa quenda//.
+</WRAP>
 ===== Máxima promiscuidade entre métodos =====
@@ Línea 8: / Línea 167: @@
 O asunto da perspectiva de xénero ten que vir de serie porque non é un adorno nin un complemento, pero non é algo a incorporar senón todo o contrario: **hai que desactivar os mecanismos que a dificultan para ir reducindo sesgos** polo que temos que traballar mentres se fala de tecnoloxía, de servizos, de ocio e de modelos de negocio… **Trátase de traballar con formatos de maior aceptación desde a perspectiva cidadá para xerar interese nos diferentes contextos sociais e profesionais**.
-A aplicación da perspectiva de xénero configúrase como a única alternativa posible, e a máis universal, para a evolución cara a unha sociedade baseada na diversidade, o que significa contemplar a diferenza como un valor. Non se trata de “gañar terreo” senón de adquirir consciencia para deseñar un obxectivo compartido: que mulleres e homes <fc #800080>precisamos visualizar conxuntamente novos marcos de actuación e re-coñecer os que foron solapados pola “estereotipante normalidade”</fc>.
+A aplicación da perspectiva de xénero configúrase como a única alternativa posible, e a máis universal, para a evolución cara a unha sociedade baseada na diversidade, o que significa contemplar a diferenza como un valor. Non se trata de “gañar terreo” senón de adquirir consciencia para deseñar un obxectivo compartido: que mulleres e homes <color #800080>precisamos visualizar conxuntamente novos marcos de actuación e re-coñecer os que foron solapados pola “estereotipante normalidade”</color>.
 En base a isto, a formulación desde calquera área do coñecemento ou da arte **non debe ser o de “combater os síntomas” senón o de xerar contextos compartidos e elos para as diferenzas**.
@@ Línea 15: / Línea 174: @@
 <WRAP center round box 85%>
-{{http://www.enpalabras.com/blog/wp-content/subidas/2014/08/Elfuturo-del-progreso-2.jpg?170 |}}
+{{http://www.enpalabras.com/blog/wp-content/subidas/2014/08/Elfuturo-del-progreso-2.jpg?150 |}}
 Multidisciplinar e interdisciplinar son cuestións diferentes. Reunir nun equipo de traballo a persoas de distintas disciplinas non garante nin o intercambio nin a xeración de coñecemento porque, aínda no caso de existir coincidencias entre algunha dos seus tres características (obxecto, método ou linguaxe), é necesario afastarse do establecido para penetrarse nas fronteiras.