oleiras_galegas
Diferencias
Muestra las diferencias entre dos versiones de la página.
Ambos lados, revisión anteriorRevisión previaPróxima revisión | Revisión previaÚltima revisiónAmbos lados, revisión siguiente | ||
oleiras_galegas [2019/12/14 16:05] – isabel | oleiras_galegas [2023/05/12 13:01] – editor externo 127.0.0.1 | ||
---|---|---|---|
Línea 1: | Línea 1: | ||
- | <fs large>< | + | <fs large>< |
< | < | ||
Línea 5: | Línea 5: | ||
[[https:// | [[https:// | ||
- | ===== O exemplo | + | ===== Sesgos da apropiación dos meritos ====== |
+ | |||
+ | <WRAP center round box 95%> | ||
+ | Fonte: [[http:// | ||
+ | |||
+ | **Mulleres na olería de Buño: Memoria das tarefas asignadas e conquistadas (1940-2013)** | ||
+ | |||
+ | A produción de forma tradicional dunha peza de olaría requiría unha gran forza de traballo, materiais e coñecemento para mesturalos con tempo. | ||
+ | |||
+ | Trazando un percorrido polo lugar ocupado polas mulleres na escrita sobre a olaría tradicional de Buño, <wrap hi>a miúdo descríbense as súas achegas desde a visión sexoxenérica dominante en occidente, na que se explica o proceso produtivo a partir da división de tarefas en función do sexo</ | ||
+ | |||
+ | <wrap hi>A división xeral de tarefas, no sistema produtivo da península, indica que as mulleres teñen adscritas as tarefas que precisan de paciencia e precisión mentres que aos homes se lles asignan aquelas que teñen que ver coa forza e a toma de decisións</ | ||
+ | |||
+ | <wrap hi>Elas proporcionaban “axuda” ao desenvolvemento do oficio, que se vincula aos homes oleiros na medida en que só eles son os que acceden ao torno ou roda</ | ||
+ | |||
+ | O oficio da olaría tradicional pode resumirse en tres fases de produción relacionadas con distintos espazos e tarefas: | ||
+ | |||
+ | - a recollida e preparación da materia prima | ||
+ | - a confección das pezas | ||
+ | - a súa comercialización. | ||
+ | |||
+ | Na olaría de Buño a **extracción de barro** facíase fundando un barreiro ou pozo no lugar de Barreiros de Buño. Dependendo do barreiro, podía haber distintas cores e texturas de arxilas, coas que se compangaba a materia prima para a confección dos diferentes tipos de obra, destinada, fundamentalmente, | ||
+ | |||
+ | Unha vez no obradoiro, o barro preparábase segundo o tipo de peza que se ía facer. Diferentes testemuñas coinciden ao sinalar que **as tarefas de pisado e peneirado eran realizadas por mulleres**, <wrap hi>mais que o amasado, “tarefa que precisaba de forza”, era feita por homes</ | ||
+ | |||
+ | Unha vez que se tiña a arxila, facíanse os pelouros, que son os anacos precisos para pór na forma da roda (parte superior do torno) e conseguir unha peza. **A confección da peza desde a roda ao forno require unha gran variedade de tarefas** realizadas no contorno do obradoiro que van desde levantar ou darlle forma na roda, pasan pola confección de asas, continúan co secado e rematan coa decoración. <wrap hi>Neste caso, a axuda de toda a familia e, incluso, de xornaleiros para a roda é anotada por diferentes testemuñas</ | ||
+ | |||
+ | <fc # | ||
+ | |||
+ | Outra fase de confección das pezas é **a fornada, un proceso crucial na olaría tradicional que se realizaba fóra do obradoiro, nos fornos comunais**. A fornada <wrap hi> | ||
+ | |||
+ | As fornadas comezan co traslado das pezas desde os obradoiros ata os fornos. <fc # | ||
+ | |||
+ | **As carrexadoras tamén transportaban as pezas ao obradoiro unha vez cocidas**. Entre elas destacou Elvira de Clara, de quen se di que non perdeu unha peza en todos os seus anos de traballo. | ||
+ | |||
+ | Outras **tarefas asignadas ás mulleres, chamadas lameadoras ou lamiadoras, foi a preparación e colocación da lama para tapar os ocos entre os ladrillos das paredes do forno propiciando que a calor e o fume se concentrasen na carga**. Dise que María de Caslida foi moi boa lameadora. | ||
+ | |||
+ | Finalmente, **un labor destacado encargado ás mulleres foi facer os fumes**. <wrap hi>Esta tarefa require paciencia e coñecemento para ir atizando o lume do forno no comezo da fornada. É un momento crucial pois, de se quentar moi rápido, poderíase arruinar toda a carga do forno.</ | ||
+ | |||
+ | Entre as mulleres dos fumes que se recordan están Carmela da Grecha, Lola do Rulo, Consuelo de Quiterio, Filomena de Marinero e Lola de Veloi. Ademais, recórdase a Lola do Ghañoto, quen dirixía e participaba en todas as tarefas descritas salvo no enfornado e na roda. Outra muller que destacou como carrexadora foi Manuela de Mariñán, que tamén foi muller dos fumes e quen se encarga na actualidade, | ||
+ | |||
+ | Os fumes deixaban paso aos tizadores, que achegaban o toxo á boca do forno e por veces ou quendas ían introducíndoa xunto co enfornador. A fornada finalizaba coa carroa, na que se ofrecía xantar para as persoas que participaron na fornada a xeito de celebración por terminar a produción de pezas. | ||
+ | |||
+ | Unha vez rematado o proceso de realización da peza coa desenforna, procedíase á **venda da produción a través dos comerciantes**, | ||
+ | |||
+ | A vivencia do mundo da olaría nos anos da posguerra fálanos dun proceso de produción que requiría moita man de obra e un grande esforzo en anos de necesidade e precariedade. Nenas e nenos comezaban a traballar ben cedo e nos anos 50 moitas e moitos deixaron as casas cara á emigración, | ||
+ | |||
+ | Os grandes cambios nalgunhas fases do traballo da olaría producíronse a partir dos anos 60 e sobre todo 70, e debéronse, en parte, á construción de fornos individuais, | ||
+ | |||
+ | </ | ||
+ | |||
+ | ==== Medalla de Ouro de Belas Artes ==== | ||
+ | |||
+ | <WRAP center round box 95%> | ||
+ | <fc # | ||
+ | \\ | ||
+ | < | ||
+ | <iframe src=" | ||
+ | </ | ||
+ | \\ | ||
+ | |||
+ | </ | ||
+ | ===== Homenaxe de Sargadelos | ||
---- | ---- | ||
Línea 21: | Línea 83: | ||
</ | </ | ||
- | ===== "Lola de Penelas" | + | ==== "Lola de Penelas" |
- | ---- | + | |
<WRAP center round box 95%> | <WRAP center round box 95%> | ||
oleiras_galegas.txt · Última modificación: 2024/02/22 19:19 por iagoglez