lavandeiras_e_outros_oficios_da_auga
Diferencias
Muestra las diferencias entre dos versiones de la página.
Próxima revisión | Revisión previa | ||
lavandeiras_e_outros_oficios_da_auga [2019/12/16 17:55] – creado isabel | lavandeiras_e_outros_oficios_da_auga [2024/02/22 19:32] (actual) – iagoglez | ||
---|---|---|---|
Línea 1: | Línea 1: | ||
- | <fs large>< | + | <fs large>< |
- | ===== Folga de lavandeiras | + | ===== A empresa |
+ | ---- | ||
+ | <WRAP center round box 95%> | ||
+ | **[[http:// | ||
+ | |||
+ | < | ||
+ | |||
+ | {{http:// | ||
+ | |||
+ | Algún tempo despois, cando nos puxemos a mergullar na [[http:// | ||
+ | |||
+ | O proceso ata a súa publicación foi cando menos curioso. Din que tiven algo que ver, é posible, aínda que creo que tan só fun un instrumento do destino dun libro que estaba empeñado en existir, que «me leu» mesmo antes de chegar ás miñas mans. Cando me pediron que escribise o prólogo sentino como unha honra, pero tamén coa inquietude de non saber se podería estar á altura da grandeza que destila a sinxeleza do relato de Ángeles. | ||
+ | |||
+ | **O idioma da vida** | ||
+ | |||
+ | < | ||
+ | |||
+ | {{http:// | ||
+ | |||
+ | Cando “descubrín” Cañás, hai pouco máis dun ano, cativoume. Conducindo polas longas e estreitas estradas que a separan do mundo, inexistentes fai máis dun século cando se construíu a estación, non podía deixar de acordarme das fotografías do arquivo, con aquelas enormes tubaxes transportadas en carros e baixadas entre varios traballadores ás grandes gabias… cavadas tamén a man. Parecía unha época tan afastada como o lugar así que, mentres avanzabamos, | ||
+ | |||
+ | Na miña segunda visita á Planta coñecín a Enrique Suárez, xenro de D. Tomás e que foi quen tomou a substitución na responsabilidade da captación e tratamento da auga na Telva e a presa de Cecebre. A afinidade foi total e enseguida empezamos a conversar porque [[http:// | ||
+ | |||
+ | Non se que me esperaba, un texto entrañable sen dúbida, pero superou as miñas expectativas. O relato atrapoume e transportoume ás múltiples capas dunha realidade cuxa riqueza esquecemos con demasiada frecuencia porque, mentres lía, imaxinaba a súa voz á vez mimosa e enérxica como dicíndome “espera, non corras, escoita o que che estou contando”. E así debía ser porque alí estaba todo, non só os nomes das árbores, as flores, as plantas e os paxaros, senón a Planta enteira con cada un dos seus recunchos e porqués. E alí estaban “as persoas” das que oíra falar e a súa forma de vida, a dunha época non tan afastada, que tanto contribuíron co seu esforzo e implicación á modernidade que agora gozamos. | ||
+ | |||
+ | {{ http:// | ||
+ | |||
+ | Con todo, o máis sorprendente deste libro é a súa frescura case cinematográfica porque a vitalidade do relato faiche sentir nostalxia dun presente que queres facer teu, aínda que non che pertenza. As pontes, a faunilla diversa, as aventuras, o carneiro que envestía, a máquina de facer bloques, a tenebrosa maquinaria do muíño, a festa parroquial, a frauta de cana que, como tantas cousas, arranxaba o “vello Botana”… | ||
+ | |||
+ | < | ||
+ | |||
+ | A mirada infantil é un don efémero. Hai quen non a tivo nunca e estamos os demais, a maioría, que a esquecemos. Pero hai persoas especiais, como Xel, capaces de comprender o mundo a través da súa mirada de entón e facer maxia coas palabras para facernos revivir incluso aquilo que non coñecemos. | ||
+ | |||
+ | En 1915, o mesmo ano que A Coruña inaugurábase o Palacio Municipal, empezou a funcionar un filtro lento na toma do río Barcés en Cañás. Era o segundo que se instalaba en España e permitiu, ao fin, que a cidade empezase a recibir auga previamente filtrada e esterilizada. Porque aínda que hai quen di que “a auga a manda Deus”, conseguir que chegase á billa, e en bo estado, é unha historia longa e apaixonante que empezou en tempos complicados nos que todo quedaba tan lonxe que había que ter “dispoñibilidade permanente as 24 horas do día… porque era a auga que ía beber a cidadanía!” | ||
+ | |||
+ | A evolución da empresa de Augas da Coruña relata unha parte importante da historia da cidade a través das persoas que viviron a súa construción e desenvolvemento, | ||
+ | |||
+ | < | ||
+ | |||
+ | //E todas esas pegadas de liderados, batallas e vivencias están contidas na xeografía da mirada de Xel// que, xunto coas súas irmás Tere e Ana, relata esa parte da historia que os tratados non adoitan contemplar. Porque, ao final, **a camaradería e épica masculina que se xerou nese estado de disposición permanente para a empresa non fose posible sen o amparo e o soporte familiar. Aí é onde estaban as mulleres**. | ||
+ | |||
+ | {{ http:// | ||
+ | |||
+ | En outubro de 2016 tivemos ocasión de percorrer coa autora os espazos que describe neste libro. E aínda que queden menos froiteiros (eses de os que se deixaban caer cando o seu pai chamábaas cun asubío), non existan as pontes ou a maleza tragouse ao muíño, Xel conseguiu que me senta un pouco parte desta memoria colectiva. **Porque a linguaxe da vida está na grandeza da sinxeleza**. | ||
+ | |||
+ | < | ||
+ | |||
+ | | {{ http:// | ||
+ | |||
+ | ---- | ||
+ | |||
+ | |||
+ | <fs medium> | ||
+ | {{ vimeo> | ||
+ | \\ | ||
+ | </ | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ===== Lavandeiras | ||
---- | ---- | ||
<WRAP center round box 90%> | <WRAP center round box 90%> | ||
- | **[[http:// | + | **[[folgas_das_nosas_avoas# |
< | < | ||
Línea 14: | Línea 72: | ||
Ao traballo de lavar, entender e recoller a roupa había que engadir as camiñadas que moitas debían realizar, cargadas coa coada por camiños intransitables. | Ao traballo de lavar, entender e recoller a roupa había que engadir as camiñadas que moitas debían realizar, cargadas coa coada por camiños intransitables. | ||
- | Pero o peor era a incapacidade para gañarse a vida pola falta de auga durante as secas ou os problemas de abastecemento e xurdía a rivalidade entre as mulleres que, con frecuencia, acababan en liortas que mesmo precisaban a presenza das forzas públicas para acougar os ánimos. En máis dunha ocasión, levaron as súas queixas á prensa, que eran recollidas neste “ton | + | Pero o peor era a incapacidade para gañarse a vida pola falta de auga durante as secas ou os problemas de abastecemento e xurdía a rivalidade entre as mulleres que, con frecuencia, acababan en liortas que mesmo precisaban a presenza das forzas públicas para acougar os ánimos. En máis dunha ocasión, levaron as súas queixas á prensa, que eran recollidas neste “ton |
- | **[[https:// | + | **[[https:// |
< | < | ||
Línea 26: | Línea 84: | ||
</ | </ | ||
\\ | \\ | ||
+ | ==== Empresarias sien recursos ==== | ||
+ | |||
+ | <WRAP center round box 95%> | ||
+ | [[https:// | ||
+ | |||
+ | < | ||
+ | A roupa lavábana, secábana ao sol e despois volvíana a baixar ao centro de Barcelona en carros e cabalos. | ||
+ | Corría o século | ||
+ | |||
+ | Chegaron a haber 80 empresas de lavandería. Esta foi a principal actividade económica do pobo de Horta no século | ||
+ | |||
+ | De feito o oficio máis importante relacionado con Horta e a Clota foi, ata principios do século | ||
+ | </ | ||
+ |
lavandeiras_e_outros_oficios_da_auga.txt · Última modificación: 2024/02/22 19:32 por iagoglez