¡Esta es una revisión vieja del documento!
Tabla de Contenidos
<fc #6495ed>Anexos / Diñeiro-poder Vs. Poder-diñeiro</fc>
O "home económico"
Quen lle facía a cea a Adam Smith?
Katrine Marçal, que é a xefa de opinión de Aftonbladet, o principal xornal de Suecia, fai xusto o contrario do que fixeron os nosos candidatos nestes tediosos días de campaña: poñer en valor a singular contribución das mulleres á economía dos países e criticar o “home económico” en canto paradigma do suxeito individual e con dereitos nos modernos Estados constitucionais. O seu libro é pois unha crítica en toda regra a unha alianza, a que se reforza día a día entre patriarcado e neoliberalismo, que xera unha brutal desigualdade e que moi especialmente continúa situando á metade feminina en condicións de maior vulnerabilidade.
O punto de partida do libro é o seguinte: “Cando Adam Smith sentaba a cear, pensaba que se tiña a comida na mesa non era porque caese ben ao carniceiro e ao panadeiro, porque estes perseguían os seus propios intereses por medio do comercio. Era, por tanto, o interese propio o que lle servía a cea. Con todo, era así realmente? Quen lle preparaba, á hora da verdade, ese filete a Adam Smith?”. É dicir, Marçal chama a atención sobre como non só hai un “segundo sexo” senón tamén unha “segunda economía”. Ou devandito doutra maneira: fronte ao traballo dos homes que é o que conta, o invisible das mulleres; fronte ao desenvolto no espazo público, considerado produtivo e por tanto con valor social e económico, o que tradicionalmente estivo no privado e que en consecuencia considerouse máis unha proxección natural da feminidade que un auténtico motor da economía.
(…) como ben explicou Almudena Hernando no seu magnífico libro A fantasía da individualidade ( Katz, 2012), o home construíu a súa “aparente” autonomía grazas aos roles desempeñados polas nais, esposas ou irmás. Un perfecto relato patriarcal no que o binomio xerárquico masculino/feminino sustentou a política, a economía e ata os afectos, e cuxos resultados están ben lonxe da soñada igualdade. Ao contrario, e como ben explica a xornalista, o modelo, sobre todo nos últimos anos, non fixo máis que incrementar as desigualdades no planeta e de maneira especial a vulnerabilidade de mulleres e nenas.
(…) economistas como María Pazos ou Cristina Carrasco, que é a xefa de opinión de Aftonbladet, o principal xornal de Suecia, fai xusto o contrario do que fixeron os nosos candidatos nestes tediosos días de campaña: poñer en valor a singular contribución das mulleres á economía dos países e criticar o “home económico” en canto paradigma do suxeito individual e con dereitos nos modernos Estados constitucionais. O seu libro é pois unha crítica en toda regra a unha alianza, a que se reforza día a día entre patriarcado e neoliberalismo, que xera unha brutal desigualdade e que moi especialmente continúa situando á metade feminina en condicións de maior vulnerabilidade.
O punto de partida do libro é o seguinte: “Cando Adam Smith sentaba a cear, pensaba que se tiña a comida na mesa non era porque caese ben ao carniceiro e ao panadeiro, porque estes perseguían os seus propios intereses por medio do comercio. Era, por tanto, o interese propio o que lle servía a cea. Con todo, era así realmente? Quen lle preparaba, á hora da verdade, ese filete a Adam Smith?”. É dicir, Marçal chama a atención sobre como non só hai un “segundo sexo” senón tamén unha “segunda economía”. Ou devandito doutra maneira: fronte ao traballo dos homes que é o que conta, o invisible das mulleres; fronte ao desenvolto no espazo público, considerado produtivo e por tanto con valor social e económico, o que tradicionalmente estivo no privado e que en consecuencia considerouse máis unha proxección natural da feminidade que un auténtico motor da economía.
(…) como ben explicou Almudena Hernando no seu magnífico libro A fantasía da individualidade ( Katz, 2012), o home construíu a súa “aparente” autonomía grazas aos roles desempeñados polas nais, esposas ou irmás. Un perfecto relato patriarcal no que o binomio xerárquico masculino/feminino sustentou a política, a economía e ata os afectos, e cuxos resultados están ben lonxe da soñada igualdade. Ao contrario, e como ben explica a xornalista, o modelo, sobre todo nos últimos anos, non fixo máis que incrementar as desigualdades no planeta e de maneira especial a vulnerabilidade de mulleres e nenas.
Como ben conclúe a autora, Margaret Douglas, a nai de Adam Smith, é a peza que faltaba ao crebacabezas. Ela, e todas as Margaret que no mundo foron e son, demóstrannos que “o secreto mellor gardado do feminismo radica no relevante que un enfoque feminista resulta á hora de buscar unha solución aos nosos principais problemas económicos convencionais”. Non basta pois, con engadir mulleres á mestura e axitar. Fai falta reformar as nosas sociedades, economías e políticas. Ou, o que é o mesmo, “habemos de dicir adeus ao home económico e construír unha sociedade que dea cabida a unha concepción máis ampla e integradora do humano”. Mágoa que a maioría dos nosos políticos, e bastantes políticas, aínda non se decataron.