¡Esta es una revisión vieja del documento!
Tabla de Contenidos
<fc #6495ed>Anexos / Fábricas de mistos</fc>
En xullo de 1888, na fábrica de mistos Bryant & May, en Bow, ao leste de Londres, <fc #800080>as 1.400 obreiras da empresa, coñecidas como ‘the matchwomen’ (as cerilleras), declaráronse en folga</fc>.
A sociedade victoriana escandalizouse, non polas condicións nas que traballaban, senón porque o lugar para as mulleres non era a fábrica, senón o fogar. Facían mistos respirando o tóxico fósforo branco durante 14 horas ao día, os seus salarios baixaron ao nivel de 1878 e os castigos e as multas respondían á arbitrariedade. (El mundo)
Guerra ao chisqueiro
A posibilidade de obter lume facilmente e en calquera momento representou un gran avance na historia da humanidade.
A pesar de parecer un produto bastante simple, un misto atravesa diferentes fases no seu proceso de produción e require unha cantidade considerable de compoñentes químicos para a composición da súa cabeza.
A grandes liñas, é preciso lograr unha combinación adecuada para garantir todas e cada unha das súas propiedades: facilidade de combustión, tamaño apropiado da chama e sinxeleza de apagado.
A fábrica de mistos, preto dos actuais xulgados e por onde pasaba “O Rego dos Xudeus” | Estatua dedicada ás misteiras |
Contexto histórico-sectorial: O atraso de España
Son cinco os factores que fan da industria cerillera un interesante campo de investigación para a historia empresarial e industrial da España contemporánea. Desde o punto de vista teórico cabe destacar
- En primeiro lugar, que os fósforos foron un dos monopolios do Estado español, desde 1892 ata 1956.
- En segundo lugar, este monopolio estivo arrendado á iniciativa privada e concretamente a unha empresa de carácter familiar, o Grupo Fierro.
- En terceiro lugar, os fósforos constituíron un dos sectores nos que España protagonizou unha temperá internacionalización con presenza en Portugal desde 1925, en Marrocos desde 1937 e en diversos países de Iberoamérica desde o final da Guerra Civil española. Esta expansión permite, así mesmo, destacar a importancia do capital social como estratexia de crecemento dunha empresa . En efecto, a familia Fierro puxo de manifesto unha notable capacidade para xerar redes empresariais de cooperación e crear e explotar ese capital social que foi protagonista do crecemento exterior do Grupo .
- En cuarto lugar, o sector fosforero é especialmente interesante desde o punto de vista internacional polo seu carácter de oligopolio, cuxa traxectoria foi moi en paralelo á industria do tabaco. A súa estratexia baseouse na produción a gran escala, no crecemento horizontal, na competencia ao principio e, moi pronto, no recurso aos acordos de colaboración.
- En quinto lugar, e xa desde un punto de vista máis concreto, cabe sinalar que a industria fosforera española foi moi pouco estudada . Existen escasos traballos que abordan perspectivas concretas, en especial a laboral.
Estas páxinas ofrecen un primeiro achegamento ao sector fosforero en España . Pretendemos poñer de relevo a importancia desta pequena industria que, a pesar do seu atraso tecnolóxico e do escaso valor engadido do seu produto final, constituíu un dos poucos sectores nos que España participou tempranamente e con certo éxito no mercado internacional. Cronoloxicamente, este traballo detense en 1956, data na que foi suprimido o monopolio español sobre a fabricación e venda de mistos e na que España xa estaba establecida no mercado norteafricano e no iberoamericano.
A cerillera de Andersen
A Pequena Cerillera (ou A Nena dos Fósforos) é un conto de fadas escrito por Hans Christian Andersen e publicado por primeira vez en 1848. Na Dinamarca dos tempos de Andersen estaba prohibido mendigar, e moitos pobres dedicábanse a fabricar mistos e vendelas nas rúas, desta forma ninguén podía acusarlles de mendigar.
Parece que Andersen escribiu o seu conto simplemente para facernos chorar como madalenas, pero realmente para o danés o final da historia é feliz. Non é que o escritor #gozar con que as pobres nenas pobres, xeadas e famentas morran soas na rúa, senón porque segundo as crenzas relixiosas tanto súas como da época, o máis feliz para a nena era poder estar coa súa avoa nun paraíso sen fame, frío nin dor… imos, que a moza debería darse cun canto nos dentes con poder ter un final tan “feliz”.
Ao longo do conto, Andersen vai describindo aos poucos como é o proceso de hipotermia que sofre a nena. Coa hipotermia leve, cando a temperatura corporal está entre os 33 e 35 graos centígrados, empezan os tremores, a confusión mental e a torpeza de movementos. A cerillera parece sufrir todo ésto: tiritiona, visións e arrinconamiento. Se hai hipotermia moderada (de 30 a 33 º C), tamén aparece a desorientación e perda de memoria. Coa hipotermia grave (menos de 30º C) pode haber perda de consciencia, baixada de tensión e mesmo a morte. Andersen non sabería moito de enfermidades, pero vai contando ao detalle polo que pasa a moza antes de morrer. Cuentitis aguda.